هنر گفت و گو نام اثری سترگ از هنرمند سورئال رنه مگریت است؛ در چشم اندازی از غول هایی در نبرد یا از اغاز جهان، دو انسان کوچک در گفت و گویند، سخنی ناشنیدنی جاری است که در سکوت سنگ ها جذب می شود، اما در پای سنگ های تل انبار شده مجموعه حروفی شکل گرفته اند: رویا، صلح یا مرگ که تلاش دارند به اشوب سنگ ها نظمی دهند. اتووود گفت و گوهایش را زیر عنوان این ستون خواهد آورد.
هیروشی کاتو و ویکتوریا دیمر بتنتزن، اولین بار در ژاپن، هنگامی که هر دو در دفتر سو فوجیموتو مشغول به کار بوده اند، با هم آشنا شده اند و پس از آن به کپنهاگ مهاجرت کرده و استودیوی خود را در سال 2011 با نام کاتو X ویکتوریا راه اندازی نموده اند. اولین کار ساخته شده ی این استـودیو، زمیـن بازی مدرسه ی دانش آموزان 12 تا 15 ساله ایـست که در حدود یک ساعت با کپنـهاگ فاصله دارد. " ما در یک سایت معمارانه هستیم و باور داریم که معماری، یک کار فیزیکی و مادی ست. ما می خواستیم تا مردم به یاد داشته باشند که معماری تا چه حد به بدن و کالبد ما نزدیک است. "
وال پیپر : هر دوی شما ریشه در دفتر سو فوجیموتو داشته اید. چرا کار کردن برای وی را انتخاب کرده بودید؟
ویکتوریا : فوجیموتو استعدادی در تبدیل واقعیات به تفریح دارد و به همه چیز ادراک و آگاهی می بخشد. من این را دوست داشتم. در دفتر او، من به طور مداوم در تلاش برای کشف جهان اطراف بودم. ما کودکانی هستیم که سعی می کنیم همانند بزرگسالان رفتار کنیم.
کاتو : به این دلیل که فوجیموتو، احساسات خود را دنبال می کند و به همه چیز از طریق مبدا و ابتدای آن، تفکر و مشاهده می کند.
وال پیپر : چه چیز باعث شد که تصمیم به همکاری با یکدیگر در دانمارک بپردازید؟
ویکتوریا : در واقع، این یک تصمیم نبود. من می خواستم که به دانمارک بازگردم و کاتو هم مرا همراهی کرد تا در دفتر هرزوگ و دی مورن کار کند. در این مدت، ما یک خانه ی تابستانی کوچک طراحی کردیم و آن را برای نمایشگاه زیر 30 ساله ها به اوزاکا ارسال کردیم. بعد از این، کمک های مالی بسیاری از بنیادهای هنر و معماری دانمارک دریافت کردیم و به تدریج این انگیزه ی کار گروهی شکل گرفت و آغاز شد.
وال پیپر : چه بخشی از جوان بودن و اداره ی یک شرکت متعلق به خودتان، بیش از همه سرگرم کننده است؟
ویکتوریا : آزادی در ساختن پروژه ها و پرداختن به داستان هایی که شما به آن ها علاقه مندید.
وال پیپر: در مورد این اولین کار بزرگ خودتان بگویید.
ویکتوریا : این پروژه، یک زمین مدرسه برای دانش آموزان 12 تا 15 ساله است و در حدود یک ساعت با کپنهاگ فاصله دارد. این مدرسه هیچ زمین بازی و فعالیتی برای دانش آموزان نداشت و آن ها را تنبل و بی حوصله کرده بود. ما می خواستیم، اثری بسازیم که احساسات پیرامون یک نوجوان را منعکس کند؛ پس ما وسایل بزرگی از متريال های بسیار محکم ساختیم که می تواند به هر طریقی از آن ها استفاده شود. ما امیدواریم که نوجوانان این منطقه را از طریق خودشان،به اینجا جذب کنیم. به طور خلاصه، برای شناخت خودتان و یادگیری جهان اطرافتان، می توانید هر کاری بکنید.
وال پیپر : آرمان و آرزوی استودیوی کاتو X ویکتوریا چسیت؟
ویکتوریا : به نوعی، ساخت پلی میان شکاف فعلی معماری ژاپن و دانمارک.
وال پیپیر : از این دفتر، باید منتظر چه کارهایی در آینده باشیم؟
ویکتوریا : پروژه های نوسازی. ما بسیار علاقه مندیم که به کار در بافت شهری قدیمی کپنهاگ بپردازیم و در پروژه های آن اجتماعی بیشتر همکاری کنیم؛ جایی که می توانیم با زندگی مردم محلی که در خانه های ساخته شده در دهه های 70 و 80 زندگی می کنند، بیشتر آشنا شویم.