زلاتار بیستریکا یک شهر کوچک است که در یکی از معدود
دشت های
هراوتسکو زاگوریا در شمال غربی کرواسی قرار دارد. محیط غربی مدرسه در زلاتار
بیستریکا قبلاً شاهد یک
سالن ورزشی بود که در اثر آتش سوزی ویران شده، پروژه سالن ورزشی جدید جهت گیری قبلی
خود را به عنوان پارامتر مهمی برای ادغام با پیکره بندی جدید لایه خارجی و داخلی
ساختمان از این وضعیت به ارث برده است.
تالار در شیب زیادی به سمت غرب قرار گرفته و به
گونه ای تنظیم شده است که به عوامل تعیین کننده شهری و توپوگرافی محیطی پاسخ دهد.
محیط اطراف سالن برای برقراری ارتباط بین میدان مدرسه و فلات پایین دست اش و
همچنین محوطه باز و پارکینگ مدرسه برای امد و شد اتوبوس مدرسه و وسایل نقلیه ای که
کودکان را از روستاهای همجوار می آورند طراحی شده است. از آنجا دسترسی اصلی عابر پیاده
که به صورت سیستمی از پلکان و رمپ پیکره بندی شده است نیز اجرا شده.
فضای داخلی مدرسه منعکس کننده این پیکره بندی شیب
دار بیرونی عابر پیاده است. نمایی که به سمت میدان مدرسه باز می شود و با سطح زمین
و یک ورودی لعابدار به فضای میدان عمومی اجازه می دهد تا وارد فضای داخلی شود و
سپس از طریق پله های جایگاه تماشاچیان به سمت پایین تراز ورزشی پایین بیاید، به همین
دلیل است که فضای بازی دید واضحی از آنچه در میدان اتفاق می افتد دارد؛ سالن و میدان
مکمل یکدیگر هستند و در یک جابجایی تقریباً یکپارچه و مستقیم بین آنچه در سالن و بیرون
می گذرد، نظرگاه ها را با یکدیگر تبادل می کنند. لایه بیرونی سالن از پلی کربنات نیمه
شفاف ساخته شده است که در شب کل حجم ساختمان را به فانوسی روشن در میانه ی میدان
مدرسه و محوطه اطراف تبدیل می کند.
این موتیف فانوس گون به مشکل شکل دادن به حجم
سالن نیز ارجاع دارد. توجه زیاد به ترکیب عناصر پیش ساخته سفارشی که اخیراً در
ساخت و ساز کرواسی آزمایش شده اند شده است. به جای استفاده از پانل های پیش ساخته
عمومی، نویسنده با شرکت بتن لوکو
متخصص در پیش ساخته های بتنی همکاری کرده است
تا نوع منحصر به فردی از پانل ها را با لایه های بیرونی و داخلی ساخته شده از بتن
سیاه رنگدانه و عایق حرارتی در بین آنها ایجاد نماید.
در حالی که سطح مقطع این پنل ها استاندارد است،
طراحی آنها به تحقیقات در مورد فناوری تولید نیاز دارد. نحوه نصب پانل ها نیز
نوآورانه است. نویسنده تصمیم گرفت از یک طرح معمولی با بخش پایینی کاملاً دیواری و
بازشوهای نور در قسمت فوقانی چشم پوشی کند و آن را با پانل های افقی که در زاویه ای
عمودی مانند کرکره قرار داده شده اند جایگزین کند تا نور از میان ان ها منتشر شود.
پانل ها بر روی یک سازه فولادی ثابت به ستون های بتنی پیش ساخته نصب می شوند و
انتهای پایینی و شکاف آنها با پلی کربنات مهار می شود. پایینترین ردیف پانلها در
بیشترین زاویه از جالت عمودی میچرخد، که با بالا رفتن هر ردیف جدید به تدریج کاهش
مییابد.
چنین پیکربندی نور پراکنده کافی را در فضای
داخلی فراهم می کند، از تابش خیره کننده جلوگیری می کند و محافظت بهتری در برابر
آفتاب و گرما در فصل گرم ایجاد می نماید. نمای بیرونی نیز به نوبه خود، به لطف
پانل های مورب، بافتی پویا و ریتمیک دارد. این پانل ها از یک سنگ لوح دولومیتی با
رنگ سبز اصلی مخلوط با رنگدانه سیاه اضافه شده حین تولید ساخته شده اند، به همین
دلیل است که بتن صاف "سیاه" هرگز به طور کامل سیاه به نظر نمی رسد.
طیف رنگهای نما به واسطه ی شیب متفاوت بهطور
متفاوتی منعکس می شوند، این رنگ ها در ظهر ابری از خاکستری سربی تا سبز تیره
مات را بر میگیرند، در حالی که در غروب آفتاب روشن اند، در شب، نمای غربی با
نوارهای افقی نور ساطع شده از داخل بر روی سنگفرش که همراه با زمین ورزشی است متمایز
می شود.
پانل های دیوارهای شیروانی به اندازه نمای غربی
صیقلی نیستند و بافت سبز رنگی از سنگ لوح را نشان می دهند که اشاره به تخته سنگ های
سبز از کوه مدودنیکا در نزدیکی پروژه دارد، سنگی که قبلاً یک مصالح ساختمانی محلی
محبوب بود و اکنون تقریبا دیگر استفاده نمی شود. پالت رنگ مات با صفحات و ورقه های
آهنی مشکی که از آن نرده ها و پانل های پنجره غربال ساخته شده اند تکمیل می شود.
فضای داخلی و سطوح، از جمله سقف، به گونه ای پیکربندی شده اند که هندسه دقیق عناصر
پیش ساخته را منعکس کند.
تیرهای عمودی باربر و تیرهای افقی از پیش ساخته
های بتنی نیز به رنگ مشکی ساخته شده اند. آنها ساختار شبکهای سقف ساخته شده از تکیهگاههای
چوبی چند لایه را حمل میکنند که مواد سَبُک آن با اسکلت بتنی سنگین تضاد دارد. در
امتداد سقف غربی، این منطقه گنبدهای سَبُکی را گسترش می دهد که نور طبیعی اضافه ای
را فراهم می کند. انچه به طور کلی می توان گفت این است که طراح توجه زیادی به پیکربندی
مدولار ساختمان و عناصر زیربنایی ان داشته است، با تمرکز بر نور مصنوعی و توجه به عناصر
تهویه مطبوع و البته هندسه ی کلی بنا.