پس از ویرانی های فیلیپین در سال 2013 از وقوع گردباد هاییان، که به صورت محلی یولاندا نامیده می شود؛ شیگرو بان اقدام به ساخت خانه هایی موقت برای حادثه دیدگان این بلای طبیعی گردیده است. این معمار برنده ی پریتزکر پرایز، به دلیل پروژه های متعدد خود در تلاش های انسان دوستانه، به خصوص در جهت توسعه خانه های مقرون به صرفه و دیگر ساختارهای اجتماعی که می توانند در مدت کوتاهی برای کمک به افراد درگیر در عوارض جانبی یک حادثه یا شرایط آب و هوایی نابسامان ساخته و جمع گردند، شناخته شده است.
پروژه قبلی خانه ی حصیری بان، در کشورهایی چون هند و ترکیه اجرا شده، اما ساخت و ساز پیچیده ی طرح پیشین در حجم بالا، بسیار وقت گیر و کند صورت می گرفته است. برای این طرح در فیلیپین، این معمار ژاپنی، از روش های اتصال مشابهی در سیستم پارتیشن های مقوایی خود، که جهت ایجاد حریم خصوصی و مرز بندی در مناطق تخلیه طراحی شده بوده، استفاده نموده و با ساده نمودن چارچوب های کلی طراحی، زمان ساخت را به طور محسوس کاهش داده است.
هر پناهگاه مجزا، با استفاده از پایه ای که توسط چیدمان جعبه های آبجو و نوشابه پر شده با کیسه های شن و ماسه، درست شده است، به زمین متصل و مستقر می گردد و پس از آن با پنل های کف ساخته شده از چوب نارگیل و تخته سه لا پوشش داده شده است. صفحه هایی آماده شده از چوب بامبو، با قرار گرفتن در کناره ها،سطوح عمودی طرح را ایجاد می نمایند، در حالیکه، برگ های نخل متصل شده بر روی صفحه های پلاستیکی، سقف را تشکیل می دهند. توسعه و اجرای این خانه های حصیری در فیلیپین، با کمک و همکاری دانشجویان دانشگاه سن کارلوس سبو محقق شده است.