چاد کلاگ و مت بواز، از AMLGM ، طرح " آلیاژ شهری " را به عنوان یک بازتعریف از نمونه گونه شناسی برج های مسکونی، معرفی و پیش بینی نموده اند. این پروژه به پیشنهاد طراحی فضاهای قابل سکونت برد سایت های باقی مانده در اطراف تقاطع های حمل و نقل همچون خطوط قطار هوایی و بزرگراه ها پرداخته است. این کانسپت با استفاده از متريال های مشخص به نمونه ای کامل از تمایل به بهینه سازی مجموعه ای ناهمگن و بسیار مرتبط با محیط زندگی گشته است.
با بهره گیری از مزایای داشتن مسکن واقع در نزدیکی مراکز حمل و نقل، تقاطع خطوط متروی شماره 7 و لیر نیویورک انتخاب گشته اند. در این پروژه، طیف گسترده ای از امکانات زندگی ارائه می گردد. با برنامه ریزی صفحات هندسی، فرم برج ها از استوانه به مثلثی از پایین به بالای برج تغییر پیدا می کند. سیستم انعطاف پذیر چندگانه ی این آلیاژ یا کامپوزیت، هر نقطه را در موقعیتی منحصر بفرد قرار می دهد؛ در حالی که تمامی این نقاط بر روی شبکه ای بهم پیوسته واقع شده اند.