گروهی از دانشجویان رشته معماری دانشگاه ییل، در پروژه طول ترم خود در کلاس زاها حدید، یک پروژه چندکاربری با تراکم بالا برای بیشاپزگِیت گودیزیارد، بزرگ ترین قطعه زمین توسعه نیافته ی مرکز لندن پیشنهاد داده اند. این تیم دانشجویی با درک ساختار بیومیمکرای و تندیس گون یادآور سبک و امضای حدید این مجموعه را به جود آورده اند که شامل یک برج متراکم، یک بلوک با ارتفاع متوسط، یک ایستگاه قطار که فاصله ی میان ساختارهای بلندمرتبه را به هم متصل می نمایند و یک پارک که واسطه بینابینی راه آهن موجود و نقاط دسترسی مختلف به سراسر سایت می باشد.
گروه درصدد پاسخ به طبیعت کلاژ مانند خط آسمان لندن، همراه با زبان فرمی نرم و سیال، این برج ها را به طور سینوسی از زمین برافراشته است؛ جایی که "تفاوت تراکم بین برج ها کاهش می یابد و با مقیاس شهری تداخل یافته و مخلوط می شود." هر چهار تایپولوژی این پروژه، شخصیت منحصری دارد اما همگی به دنبال مخلوط شدن با زمین پیوسته ی آن هستند که به کاربری ها اجازه می دهد تا با کاربری های شهری تداخل داشته باشند. در این روش، کاربری های زیستی، اداری، تعاملی و حمل و نقل در مجموعه به یک همزیستی پیچیده خواهند رسید.