در طرح برنده مسابقه برای دو کتابخانه در ژوسیوـ در محوطه دانشکده فنی در پاریس ـ اُ اِم اِی در یک رویکرد انقلابی و رادیکال طرح کلی و تیپیکال یک کتابخانه را مورد بازبینی عمیق قرار داد. به جای انکه یک طبقه را بر روی طبقه دیگر قرار دهد، طبقات را به لحاظ ارتباطی با یکدیگر ترکیب کرد و نهایتا به یک کریدور متشخص در کلیت حجمی بنا رسید که بیشتر شبیه بلواری داخلی عمل می کند، بلواری که تمام ساختمان را از درون به هم می دوزد.
جانمایی کتابخانه نو در محوطه دانشگاه نشانی از اعمال یک هسته جدید دارد، هسته ای که در عین حال بارزه اصلی پروژه ادوارد البرت را نیز زنده نگاه می دارد.
محوطه طراحی شده توسط ادوارد آلبرت زیباست، اما به شدت تحت تاثیر باد است، سرد است و خالی. این ساختمان به جای انکه صرفا یک ساختمان باشد، یک شبکه است، بی پایانی ذاتی اش هر نوع تلاش برای ماندن در ان و عادت کردن به ان را بی فرجام می کند. این ساختمان سعی می کند به مثابه عصاره محوطه عمل کند، فضای پیاده همچون یک پس ماند عمل می کند، یک قطعه خالی ساندویچ پیچی شده بین ساختمان و محوطه بیرونی. این سطوح جدید شهری شده اند، ان های منظری مرتفع و چگال ایجاد کردند، اساسی ترین عناصر این ساختمان هم همین جانمایی درون یک حوزه عمومی است، درست همچون ساختمانی در شهر. به همین سبب این شدت شهری به پلان ساختمان نیز تزریق گردید و طبقات در هم درگیر شدند.
به همین دلیل است که لایه های مختلف و ارتفاعی ساختمان با یک بلوار داخلی به هم دوخت و دوز می شوند و بازدیدکننده به یک فلاونر تبدیل می شود، فلاونری مجذوب و مدهوش جهان کتاب ها و اطلاعات و شهر ـ سناریوی شهر.
این کریدور، درست مثل خیلی از دیگر ایده پردازی های رم کولهاس، امتداد همان خیابان است در یک شهر فشرده مرتفع فرهنگی، یک شهر به شدت برنامه ریزی شده از درون؛ پارک، پلازا، پلکان های بزرگ مقیاس، فروشگاه و کافه.