دیروز احساس دوگانه ای داشتم، از یک طرف بی نهایت خوشحال بودم که فرای اوتو برنده جایزه پریتزکر شده است و از سوی دیگر فوتش مرا به شدت متاثر کرد.

فرای اوتو، برای معماران نسل من، موید انقلابی گری فداکارانه ای بود که در اثارش حجم عظیمی از هوش و زیبایی مدهوش کننده فوران می کرد. پیام پیشروی او در استفاده از تکنولوژی برای تکریم جامعه نسبت عمیقی با مناسبات عصر دیجیتال برقرار می کند.

کاوش های او بر نور و سیستم های قوی کششی، صرفا کنش های تکنولوژیک نیستند، ان ها موید یک گفتمان اجتماعی بزرگتر حامی برابری طلبی و همْ گیری اجتماعی هستند.

نهایتا و تحت شمول ابداعات خیالی او، فرای اوتو توانست آورنده عصر جدیدی از امکانات برای معماری باشد، عصری مملو از فراست، کارایی، امید و خوش بینی.