پاتریک آبیشر رئیس ای.پی.اف.ال می‏گوید: "دانشگاه ما جایی است که مرزهای سنتی رشته ها فرو ریخته است، جایی که ریاضی‏دان‏ ها و مهندسین با متخصصین اعصاب و میکروتکنسین‏ ها درتعامل‏اند تا درباره‏ ی تکنولوژی‏ های جدیدی که می‏ خواهند سطح زندگی را ارتقاء دهند، رؤیا بافی کنند. ما عموم مردم را به این فضا دعوت می‏ کنیم تا این پیام را انتقال دهند که کارکردن در حوزه علوم، کارکردن برای پیشرفت اجتماع است."

این همان نقطه‏ ی آغازین از نمود رویکردی سراسر خلاقه، در تمامی مراحل فرایند معماری است؛ از طرح موضوع تا بهره‏ برداری. شکستن مرزهای میان رشته‏ ها، تأکید بر برقراری گفتگوهای تازه میان اهالی تخصص ‏های مختلف و کشاندن آن به عرصه‏ ی عمومی، موضوعی نیست که در ساختار متدوال فضاهای آموزشی قرار گیرد. پاسخ معمارانه‏ ی دفتر سانا، از آن رو جذاب می‏نماید که توانسته ترجمان فضایی و کالبدی درخشانی برای این شکل تازه‏ از ارتباطات انسانی فراهم کند؛ پاسخی که بی‏ اندازه جسورانه به ‏وجود آمده است.

ساختمان در پلان، مستطیلی کامل است که در میانه‏ ی یک بلوک شهری نشسته است. از هر سو می‏توان به این مستطیل نفوذ کرد و ورودی اصلی در قالب یک حیاط داخلی و در میانه‏ نشسته است. سقف و زمین دو سطح موازی هستند که در موقعیت‏ های مختلف به آرامی شیب بر می‏ دارند و فضاهای مثبت (عملکردها) و منفی (حیاط‏ها) در میان این دوسطح موازی پراکنده ‏اند. کاربران در فضای سیرکولاسیونی بی‏ جهت و مشرف به انواع کاربری می ‏توانند حرکت کنند، می‏ توانند توقف کنند و نهایتاً درجایی میان تمامی این فضاها، گوشه‏ ای را انتخاب کرده و وارد آن شوند.

مهم‏ترین تصمیم‏ هایی که طراحان گرفته ‏اند استقرار تمامی فضاهای در یک طبقه -و به عبارت صحیح‏تر در یک اتاق بزرگ- ایجاد حیاط‏ ها یا پاسیوهای متعدد و ساماندهی شالوده‏ ی فضایی در دو سطح موازی مواج، به گونه ‏ای است که جزء فضاها در آن واحد جدا و پیوسته باشند. به این ترتیب فضای عمومی و صمیمیِ برساخته شده، این تصور را ایجاد می‏کند که دیواری مرئی بین یک محدوده و فضای بعدی قرار ندارد. ضمن آنکه این کل فضایی یکپاچه‏ ی سیال، هم‏چون جریانی گرداگرد حیاط‏ ها پیچیده و از آن‏ها اثر می‏گیرد.

سؤال نسبتاً هنجار شکنانه‏ ی اولیه در مسیری بدیع، کالبدی منحصر به فرد ساخته است که فرایند واقعیت یافتن آن نیز، بهره‏ مند از شیوه ‏های معاصر و خردورزانه‏ ای از کاربرد تکنولوژی است. نتیجه آنکه با بنایی مواجهیم که ارتباطش با محیط انسانی و طبیعی پیرامونش به درستی سامان یافته است. کوتاه سخن آنکه جذابیت این بنا برای نگارنده، از آن روست که گام‏ های پس و پیش طراحی معماری به درستی، عاقلانه و خلاقانه برداشته شده است و طراحان کاربلد این بنا نیز، از این موقعیت منحصر به ‏فرد برای حدوث یک معماری درخور و شاخص، به خوبی بهره برده ‏اند.