سیا ارمجانی، معمار، مجسمه ساز و طراح مبلمانی است که به واسطه تعلق خاطر عمیقش به فلسفه، علوم اجتماعی و تاریخ توانسته اثاری بیافریند غریب و مرموز، او که در سال 1960 از ایران به امریکا مهاجرت کرده است، در سال 1982 اتاق درس گفتار لویی کان را در فیلادلفیا طراحی کرد و ساخت.

اثار سیا ارمجانی که غالبا تحت شمول هنر عمومی دسته بندی می شوند، دمکراتیک اند، چرا که هنر را با زندگی روزمره ممزوج می کنند، پل ها، اتاق ها و سازه های باغی اش ساده اند و البته درگیر جزییات و البته غالبا با پاراگرافی از نویسندگان مورد علاقه اش همچون ویتمن، ملویل و امرسون منقوش.

اتاق درسْ گفتار لویی کان برای 35 نفر طراحی شده است، در میانه اتاق او فضایی را ازاد کرده است برای تبلور "کیفیت مراقبه"، بدنه کنار اتاق طوری سازمان دهی شده است که بتوان تصویر اثاری از لویی کان را بر ان نصب و بعدا جا به جا کرد، کتیبه ای در اتاق نصب شده است که روی ان عبارت معروف لویی کان در مورد مدرسه نقل شده است:"اولین مدرسه با مردی اغاز شد که زیر درخت داشته هایش را با دیگرانی که پیرامونش نشسته بودند تقسیم می کرد، نه مرد می دانست معلم است و نه ان های دیگر می دانستند که دانش اموزند."

و در کف اتاق حاشیه نویسی ای از والت ویتمن امده:"وقتی ماده مهیا و اماده شد، معماری اشکار می گردد." ظرافت ساده و معنوی اتاق ما را به یاد سالن کواکر کلیسا در سرزمین کلیساها می اندازد، ارمجانی تلاش کرده است حس و حال پناهگاهی که در مجاورت اتاق قرار دارد را به اتاق درسْ گفتار لویی کان منتقل کند، پناهگاهی که در اصل یک کلیسا بوده است.