لوکوربوزیه طرحی دارد کمتر دیده شده به نام ویلا چرچ، تصاویر کمی از این پروژه موجود است، اگر سری به تارنمای بنیاد لوکوربوزیه بزنید می توانید تعدادی از این تصاویر را ببینید، بئاتریس کلمینا در مقاله the split wall به یکی از این تصاویر ارجاع می دهد و جانمایی دوربین عکاسی در نزدیکی پنجره را تقویت کننده ی تداعی گریِ پنجره به مثابه ماشین دید و چشم خیره می داند، نوعی از وُیریسم voyeurism یا دیدْبارگی و چشم چرانی کالبدی و فضایی.
او برای اثبات این دیدگاه به ترسیمی از لوکوربوزیه برای پروژه جاه طلبانه اش شهر درخشان نیز ارجاع می دهد، انجا که لوکوربوزیه پنجره را بزرگنمایی کرده ولی در قامت یک چشم خیره gazing eye . در چارچوب این تفسیر می توان باکس های متحرک خانه شریفی ها، طرحی از علیرضا تغابنی، را نیز یک ماشین دیدِ خیره دید و البته در یک تفسیر فوکویی، ماشین کنترل حوزه عمومی.
البته ناگفته پیداست این تفسیر صرفا در چارچوب نظریه روانکاوی و خصوصا نظرورزی های ژاک لاکان قابل تدوین است.