سارینن دانش آموخته ی سابق دانشکده ی معماری دانشگاه ییل بود. آشنایی او با کامپوس دانشگاه ییل، امتیازی نصیب او کرد تا بتواند پا را از محدوده ی قراردادهای تثبیت شده ی جنبش معماری مدرن فراتر نهد.
استراتژی هایی همچون تکرار عناصر طراحی به صورت سریال، ایجاد سطوح یکنواخت شیشه ای، و پذیرش فرم های مدولر، که همگی به دست معماران مدرنیست نسل اول تکمیل شده بودند، علی الظاهر نتوانستند به کار خلق پلانی بیایند که قرار بود تا با خصلت شبه گوتیک زمینه ی خود امتزاج مستقیم ایجاد کند.
آرایش متنوع پنجره ی اتاق ها، به تعبیر سارینن، "آنقدر تصادفی بود که بیشتر شبیه مهمانخانه ای قدیمی به نظر می رسید تا آرایش استانداردی که در یک هتل مدرن به کار می رود." مفهوم متنوع در سازماندهی پلان نیز به کار رفت و خود عامل ایجاد فرم های مصرفی در پلان شد. ساختمان هایی به شکل کثیرالاضلاع در سایت قرار داشتند که با اشکال نامعلول و عجیب شان قبلا دو دبیرستان نیو هیون در تاﺆر پارک وی شهر را در خود جای داده بودند. هندسه و طبیعت ظریف دیوارها می بایست با حضور ساختمان های مجاور به تفاهم می رسید.
سارینن بر آن شد تا با استفاده از تکنولوژی پیشرفته تغییراتی در ظاهر دیوار آجری ایجاد کند. وقتی دیوارها ریخته و قالب ها برچیده شدند، آن ها را با آب تحت فشار زیاد شست تا بافت نامتجانس شان آشکار شود و ظاهری زمخت به خود بگیرند. مجتمعی که بر این ترتیب خلق شد، مشتمل بود بر سطوحی عمودی که برای ایجاد تمایز به صورت ورودی های منفرد و برای ایجاد تصویری عمومی از کل جرم ساختمان با یکدیگر چفت و بست و تمفصل یافته بودند. اصلاحاتی همچون "دژ" و شهر "تپه ی ایتالیایی" در نوشته های سارینن برای ارجاع به درکی به کار رفته اند که از نیاز مشتری در ذهن پیدا کرده بود. این آثار چه به لحاظ موقعیت و چه به دلیل ترکیب داخلی حجم هایشان ذاتا خصلت شهری دارند. خیابان پیاده رویی که پلان را به دو قسمت تقسیم کرده یادآور این نکته است که این پروژه صرفا بخشی از مجتمع بزرگ تر را تشکیل می دهد. دو برج، که آن هم مضمونی مکرر در بسیاری از پروژه های سارینن به شمار می آید، با برج شبه گوتیک مربوط به سالن ورزشگاه وارد گفت و گویی معمارانه می شود .
از نظر سارینن، هر ساختمان از بطن سایت خود سربلند می کند. این نکته در هیج جا به اندازه ی این پروژه صادق نبوده که در آن وظیفه ی ترکیب سازه ی جدید به محیطی پیش ساخته و بدین حد کدگذاری شده همچون کامپوس دانشگاه ییل، نه تقلیدی کورکورانه از پیرامون که رائه ی تفسیری جدید از آن بوده است.