ایده ی پروژه، ایجاد بافتی با قابلیت تکثیر و گسترش و حتی
فازبندی آن طی بازهی زمانی در نظر گرفته شده برای توسعه می باشد. ایجاد بافت شهری
در دل شهری جدید، به جای معماری.
اهمیت جنبهی اجتماعی پروژه، فضاهای عمومی متعدد با درجه ی
اختصاصی بودن متفاوت (با در نظر گرفتن طیفی میان پلازاهای عمومی
و باغهای فضاهای اقامتی)، مسیر پیاده ی متصل کننده ی پلازاها، فضاهای رویدادمدار
متعدد و ایجاد تعامل اجتماعی، ایدهی استفاده از نحوهی سازماندهی بافت شهر
ایرانی را برجسته تر ساخت. اهمیت یکسان فضای پر و خالی در شکلگیری بافت، چنانکه
بازار، میدان، کوچهها و مراکز محله نیز فضاهای خالی سازمان دهنده ی شهر می باشند،
در ایجاد این بافت در نظر گرفته شده است.
با توجه به اقلیم صدرا و شیراز، باغها، حیاط ها و پلازاها
سایهاندازی مناسب را انجام میدهند. توپوگرافی سایت در مکانیابی پلازاها و مسیر
متصل کنندهی آنها تأثیرگذار بوده. واحدهای اقامتی با توجه به دید و نور مناسب به
صورت تراسهایی رو به جنوب و مسلط بر باغ شهرها جانمایی شدند و کشیدگی شرقی-غربی
در آنها در نظر گرفته شده است. نورگیرهای سقفی به سمت جنوب متمایل میباشند. از
درختان بومی منطقه خصوصاً سرو (بیشتر در مسیر سبز و پلازاهای عمومی) و نارنج
(بیشتر در باغها و حیاطهای اقامتی و کوچکتر) استفاده شده است.