تیم طراحی : پیام پیرو ، فاطمه میمنی ، آرش دبیری ، مهدی ذاکرحقیقی
رندرینگ : پوریا صالحی

بزرگترین دغدغه در شکل گیری و ساماندهی یک مرکز شهری (چه از لحاظ کالبدی و چه از لحاظ رفتاری - معرفتی) برای شهری که خود در حال سخت است، همسو کردن پارادوکس‌ها و متغیر‌هایی است که خود در بستر زمان دچار تغیرات و تحولات فراوانند. اجماع و مجاب کردن طیف وسیع مخاطبان با تمام تنوع‌ های قومیتی و تکثرات فرهنگی (ساکنین منطقه و کاربران غیر مقیم و فرامنطقه‌ای) در کنار مشخصات توپوگرافیک قوی منطقه - که هم زمان نقطه قوت و نقطه ضعف بستر به حساب میاید - نحوه ی رویکرد پروژه را تحت تاثیر قرار میدهد. به منظوراستفاده از اختلاف ارتفاعی توپوگرافی سایت و جداسازی و حریم بندی لایه های فیزیکی و مفهومی تاثیرگذار، با پیش بینی میان لایه های واسط، پروژه دربرگیرنده ی لایه های اصلی چندعملکردی و هم پوشانی است که با بهره گیری از دو کیفیت حریم های باز و بسته و تاکید بر حضور میان فضاها (Between Spaces) با کیفیت دوگانه شخصیتی (Hybrid)، کیفیت های فضایی منعطف و کاربر محور به وجود می آورد.

با تبدیل بستر توپوگرافیک سایت به یک حیاط شهری چندعملکردی واسط و چندراه ارتباطی، سایت هم زمان نقش پیونددهنده ی تمامی عملکردهای تاثیرگذار مجاور پروژه و متصل کننده ی عرصه های شمال – جنوب و شرق – غرب سایت را ایفا می کند. حجم معماری پروژه به صورت یک کالبد متمرکز و چندلایه در لایه ای بالاتر از سایت بروز پیدا کرده تا به عنوان یک تک عنصر شاخص، کیفیت و معنای یک معماری همگون را القا کند. حجم خود را از زمین جدا کرده، به صورت یک کالبد از بیرون بسته و از درون باز طراحی شده تا هم با تداعی حس تعلیق نوعی نقد برموقعیت و وضعیت سایت نامتجانس خود باشد و با خلق میان فضاهای حسی، با حفظ شخصیت مستقل هرکدام موجب عدم تداخل ارتباطی و فیزیکی کاربریهای شهری و داخلی ساختمان طرح شود.

حضور طیف های متنوع کاربر میان طیف‌ های متجانس عملکردی پروژه یک چیدمان طبقاتی را به وجود می آورد که قرار دادن یک قاب محاط کننده حول آنها به موازات ایجاد یک حس هم بستگی ، یک کالبد متمرکز با مقیاسی متناسب با موضوعیت پروژه را به وجود میآورد. قاب با تداعی کردن عملکرد حسی چادر عشایر، هم حضور تمامی ریز (Minor) فاکتور‌ها (عملکردی، فرمی، فرهنگی‌، قومیتی) را در زیر یک درشت (Major) فاکتور تامین کرده - القای یک کثرت خرد در یک وحدت کل - و هم با خلق یک نشانه ی زمین (Land Mark) در نقش یک هایپر آبجکت (Hyper Object) در منطقه خود نمایی می کند. بنابرین پروژه درنقش یک قلمروی همگانی تمامی کاربری‌های کلان شهری ، معماری و اجتماعی را در خدمت طیف وسیعی از ریز عمل کرد‌های تخصصی و حرفه ای قرار میدهد. این چند رویه نگری یک حیات شهری را در یک حیاط شهری در تمامی‌ مقاطع سکانس‌های زمانی (روزانه ، فصلی و سالانه) شکل میدهد و خود را به عنوانه یک چیدمان نوین شهری (Installation Art) مطرح می‌کند که تمامی میان فضاهای آن‌ مکانی است برای حضور رویداد‌ها و شکل گیری هنر‌های اجرایی (Performance Art).

توجه به تفکر باغ فضاهای میانی (گلخانه) و خلق راه های ارتباطی سبز (جاده سلامت)، میان فضاهایی اجتماعی و اجماعی را به وجود می آورد که در حقیقت برخاسته و باز نمودی نوین از مرکز محله ( بستر بروز رویدادها و اتفاقات اجتماعی – فرهنگی ) در رویه ی تاریخی‌ و سنتی معماری ایرانی است که در این پروژه با توجه به تکنولوژی ساخت و خصلت مدرن پروژه تبدیل به مراکز محله لایه به لایه و هم پوشان شده تا بتواند حس تعلیق و تعلق طیف وسیعی از سلایق را زیر یک سقف به وجود آورد... طراحی یک بستر (Context) همگون (Homogen) روی یک بستر (Site) ناهمگون (Heterogen).