مرکز شهر صدرا بر روی تپه‌ای مابین فاز یک و دو این شهر در نظر گرفته شده است تا همانند بسیاری از شهرهای جدید بر نقاط ضعف ناشی از بی‌هویتی و معضلات اجتماعی فائق آید. این فضا می­خواهد "مکانی" باشد برای حضور مردمان این شهر، عرصه­ای که همگان برای بودن در آن شوق حضور داشته باشند و آن را از خود بدانند. جایی که یاد آور افتخارات گذشتگان است و بستر وقوع رویدادهای آینده ­شان...

سرزمین ایران به طور غالب اقلیمی مشابه دارد که همجواری بیابان ها و کوه ها شکل گرفته است. اقلیمی که آسمان در آن نقش موثری ایفا می کند. گاه آفتابی بسیار سوزان و گاه بادهای سرد و سخت و اندک زمانی بارش باران را به ارمغان می آورد. این اقلیم مردم را به سمت دره ها کشانده است جایی که در آن منابع آب به شکل رود در دسترس است و خاک قابلیت کشت و زرع دارد.

لذا بخش عمده ای از سکونتگاه ها در ایران پیرامون رود دره ها و در کوهپایه ها شکل گرفته اند. بنابراین معماری ایران با سازه هایی که در دل کوه ها شکل گرفته اند، خو گرفته و رود دره از دیر باز تا کنون محل تجمع جوامع بوده است. سکونتگاه های بومی در پی بهره گیری از محیط با احترام به طبیعت، فرم محیط را به خود می­ گرفته اند و همزیستی انسان با محیط پیرامونی اش به شکلی منعطف و سازگار بوده است. این روش زندگی و برخورد با محیط، ایده اصلی پروژه در چیدمان توده ها و تنظیم فرم مجموعه به عنوان مرکز شهر بوده است. جایی که تجمع در آن با سکونتگاه های اولیه در ایران مشابهت معنایی دارد.

معماری باستانی ایران که بخشی از آن در استان  فارس بوده است الگویی غنی برای جهت گیری مفهومی می باشد.  این معماری که اغلب در تعاملی سازگار با محیط طبیعی پیرامونی خود بوده است از فرمهای هندسی بسیار ساده و اقلیدسی استفاده کرده است و با وجود قدرت حجاری استادان سنگ تراش، کلیت فرم های مورد استفاده در این نوع معماری بسیار ساده و فاقد آرایش است.  نحوه توده گذاری ها گاها همانند معبد آناهیتا و کعبه زرتشت در دل زمین و با نگاهی متوازعانه به محیط پیرامونی بوده است. این توازع و سادگی منشا الهام برای تنظیم فرمها و طراحی فضاها بوده است.

طراحی و چیدمات فضایی پروژه به نحویست که از جهات مختلف متاثر از سایت پروژه می باشد . وجود توپوگرافی خاص زمین در مکان یابی پلازای اصلی موثر بوده است. در تنظیم محل پلازا خط القعر توپوگرافی به عنوان محل دره مورد استفاده بوده است. به منظور بهره گیری از مناظر جنوبی سایت جهت گیری دره به نحوی بوده است که جداره های آن رو به سمت جنوب باشند تا علاوه بر استفاده از نور خورشید در طول روز بتوانند از مناظر جنوب شهر نیز بهره ­مند شوند.