معبد وحدت نیز همانند ساختمان لارکین که کمی قبل از آن ساخته شد، کیفیتی دژمانند دارد که از بیرون بنا نیز قابل مشاهده و رؤیت است. دو بلوک مکعبی بتنی _ بلوک بزرگتر برای ساختمان اصلی کلیسا، و بلوک کوچکتر برای فعالیت های فوق برنامه ای کلیسا _ با یک سرسرای ورودی از هم جدا شده اند. حس فضا در داخل بنا خود را بر بیننده تحمیل می کند، در اینجا چهار ستون بزرگ که در سمت داخل دیوارهای خارجی قرار گرفته اند، وزن تختال سقف را تحمل می کنند. این سقف تخت دارای روزنه های چارگوش برای ورود نور است، و دیوارهای خارجی تا طبقه ی دوم بالا میروند، پنجره ندارند، و حریم امن کلیسا را از سر و صدای خیابان بیرون محافظت می کنند.

این دیوارها در طبقه ی دوم، به صفحات شیشه ای بدل می شوند که با نور آسمان در بالا تلاقی پیدامی کنند. به این ترتیب، اینطور به نظر می رسدکه فضای حریم کلیسا از سمت داخل هیچ محدودیتی ندارد ：نور خارجی از بالا و از همه ی اطراف به داخل فراخوانده می شود و محدودیت را از میان برمی دارد. رایت بر روی یکی از نقشه های داخلی که خود ترسیم کرده چنین نوشته است ："نور نامحدود از بالا. فضای داخل را فقط عناصر پرده ای محصور ساخته اند. من این رفها را چنان از بالا غرق در نور ساخته ام که در همه حال حس یک روز آفتابی را در درون ایجاد می کنند. و با این حس است که سقف مرکزی در میان چهار ستون بزرگ تماماً نورانی می شود، نور روز از خلال دیرکهای بتنی متقاطع به درون می تابد و با نور کهربایی سقف فیلتر می شود. به این شکل ترتیبی اتخاذ می شود که نور به درون راه یافته گرمای آفتاب را پیدا کند."