بارسلونا – 1900 – 1905

این ساختمان طراحی آزادانه و به سبک نئوگوتیک است که از ترکیب کردن خرابه هایی از یک مکان قرون وسطایی به دست آمده است. این مکان پایتخت آخرین پادشاه سلسله کاتالان به نام مارتین اول اِل هومانو بوده که در سال 1410 درگذشته است. منشی شاه، برنات مِتگه شاعر، به علت نمای زیبای این بنا آن را بِلِسگوارد به معنای نگهبان زیبایی نام نهاد. پادشاه گیاهان باغچه ی متنوعی را از انواع گل ها و درختانی که در مملکت می روییدند در باغ جمع آوری کرد. زومین و خرابه های قبلا به اسقف آستورگا تعلق داشت و هنگامی که وی در سال 1887 درگذشت، زمین ها توسط ماریا ساگوئس که زنی بیوه و همسر یک تاجر مواد غذایی بود خریداری شد. قرارداد خرید با کمک گائودی تنظیم و به وسیله ی او امضا شد. خانم ساگوئس سپس گائودی را مامور ساختن خانه ای برای خود کرد.

خاطرات جلال و شکوه کاتالان قرون وسطایی و فروتنی افسانه ای شاه مارتین و زیبایی مکانی در خارج شهر، گائودی را بر آن داشت تا ساختمانی با برداشتی اصیل از عقاید گوتیک کاتالان، و کاملا متفاوت با سادگی و سنگینی بیش از اندازه ی ساختمان آزمایشگاه پیروان ترزای قدیس طراحی کند.

ویلا یک مکعب فشرده بود که به صورت عمودی از زمین به سمت طبقات اصلی فوقانی و و بامی با شیب تن بالا آمده است. در گوشه ی غربی یک منار مخروطی برافراشته شده است که با نمادهایی از صلیب عیسوی با چهار بازوی برابر در بالای آن تزئین و با شیشه های رنگی و موزاییک پوشیده شده و به سوی چهار جهت اصلی قرار گرفته است. وجوه ساختمان با تخته سنگ های نامنظم و متفاوتی از کانی های مختلف سایت خود ساختمان پوشیده شده است.

پنجره ها و درها در قالب های متنوعی شکل گرفته اند و با گچ بری های پیش ساخته با قالب هایی از بلوک های هندسی از همان سنگ ها یا نقش برجسته هایی از خمیر و سریش و سنگ های محلی قاب بندی شده اند. این خمیرها در ستون های مارپیچ دهلیز بالایی نیز استفاده شده است. در زیر منار ورودی اصلی، در آهنی حکاکی شده ی زیبایی با یک سنگ نوشته ی "حضرت مریم، معصوم ترین باکره ای که بی گناه باردار شد" قرار دارد.

گائودی برای ساختار استاتیکی عمومی بنا، ساختار باربر آجرهای سخت و صلب را انتخاب کرد. برایسقف ها نیز از همین ساختار استفاده کرد و فقط بعضی از قسمت های خدماتی، سقف های تیرپوش سنتی داشتند. دو طبقه ی بالایی با فضاهای نشیمن و طاق های کوتاه، از نظر ساختار با طبقه اول که از طاق های قوسی آجرپوش سنتی کاتالان ساخته شده در تضاد است.

جالب ترین طبقه سساختمان، "دِسوان" است: اولین اتاق از دو اتاق زیر شیروانی که در قسمت پایینی بام قرار گرفته اند. تمام المان های باربر بنا به وضوح در آجرکاری های آن قابل مشاهده است. جانمایی ها و ترسیمات به روشنی مشخص شده و نقش تزئینی بسیار موثری دارد. این فضای مربع شکل دیوارهای جداکننده ی داخلی ندارند و با هشت ستون مرکزی شکسته می شود. این ستون ها مجموعه ای از قوس ها را که در زیر سقف قرار گرفته اند و بار سقف را نگه می دارند، حمل می کنند.