در این پروژه چند پرسش ساختاری برایمان مطرح بود، اینکه چگونه می­ شود مجموعه­ ای ساخت که خاصیت الگویی و تأثیرگذاری داشته باشد و در عین حال از کلیشه­ های یادمانی مرسوم فاصله­ ی انتقادی بگیرد. و اینکه مسئله­ ی فضای باز و فضاهای عمومی برای تفرج و زندگی اجتماعی چگونه می ­تواند با اقلیم و آفتاب "جِنگ" شیراز رابطه برقرار کند. و اینکه با توجه به تمایل مردم شیراز به معماری پر از تخیل و طراوت چگونه می ­توان به آن رسید و در عین حال مرز انتقادی، معماری "کیچ" حفظ شود و جذابیتی عاری از ابتذال به وجود آورد. بر مبنای اشتراک پاسخ این پرسش­ ها، به سمت این ایده رفتیم که شهری میان شهر بسازیم. کل را متلاشی کنیم و از جزء، فضاها و احجام شهری بسازیم. شهری پر از فضاهای نیمه ­باز سایه­ دار که در هر کدام از فضاها می ­توان رویدادها و تم­ های مختلفی ایجاد کرد. تم­ هایی از شادی، آتش، تعزیه، نقالی، بازی و موسیقی. حجم­ هایی که در عین حالی که از یک خانواده بودند، می ­توانند علی­ رغم شباهت­ های ساختاری، شمایل مختلفی هم پیدا کنند، نورگیری­ هایی سر در بیاورد، مسجدی قد علم کند و فضاهای فرهنگی خود را نمایان­ تر سازند تا خوانایی و تنوع هم در عین هماهنگی شکل بگیرد و فضایی مدنی و اجتماعی در لایه­ ها و طبقات اجتماعی مختلف به وجود بیاورد. این شهر که در عین اینکه با گذشته نسبتی برقرار می­کند و در فرم و ساختار کانسپتی و ساختار سازه­ای از زمین آنجا روییده است، در عین حال بی ­زمان می ­نماید.

"شهر" ما قابلیت فازبندی و ارزان­ سازی را به طور هم­زمان داشته و پروژه را دست ­یافتنی می­کند.

به دلیل ساخت در قسمتی از زمین، خاک ­برداریِ حداقل، با خاک ­ریزی، رابطه­ ی مساوی برقرار کرد.

روند برگزاری این رقابت، پروژه های پیشنهادی مرحله اول و پروژه های نهایی را در این صفحه می توانید مشاهده کنید.