بدن نقطه صفر جهان است، محل تلاقی فضاها و مسیرهاست، به جایی تعلق ندارد. بدن قلب جهان است؛ هسته ی یوتوپیایی کوچک؛ که در قالب ان خواب می بینم، صحبت می کنم، ادامه می دهم، خیال می کنم، چیزها را در جایشان درک می کنم و همچنین ان ها را به واسطه قدرت بی انتهای یوتوپیایی که در خیالم می پرورانم نفی می کنم. بدن من همچون شهر خورشید است، بی جاست، اگرچه از درون همین بدن است که تمام مکان های ممکنِ واقعی یا یوتوپیایی نضج می گیرند و پرتو می افکنند.متن اصلی نوشتار بدن یوتوپیایی را می توانید اینجا دانلود کنید. اتووود صفحه ویژه ای را به میشل فوکو اختصاص داده است که در قالب ان می توان نسبت فوکو با مفاهیم پایه ای معماری و تاثیر فوکو بر معماران را یافت.