پس از سر زدن به اسکاتلند، برای هیچ کس کوچکترین شکی باقی نمی ماند که قطعا چارلز رنه مکینتاش، یکی از مهم ترین و محبوب ترین معماران و طراحان این کشور است. (ممکن است برخی نیز بدانند که همسر او، مارگارت مک‌دونالد سهم قابل توجهی در دستاوردهای او داشته است، اما آن داستان خودش را دارد.) تعدادی از ساختمان های مکینتاش، از جمله خانه ی تپه Hill House و کافه ی درخت بید Willow Tea Room در گلاسکو، توسط علاقه مندان بازسازی شده اند. کافه ی خیابان اینگرم ستاره ی گالری طراحی اسکاتلند در موزه ی V&A Dundee است. در ماه ژوئن گذشته خبرهای ناراحت کننده ای حاکی از ویران شدن ساختمان مکینتاش در مدرسه ی هنرهای گلاسکو توسط دومین آتش سوزی در ۴ سال گذشته، در تمامی جهان خبرساز شد.
تصویر مکینتاش حتی در پشت اسکناس های ۱۰۰ پوندی اسکاتنلد نیز قابل مشاهده است. همان طور که انتظار میرود، مکینتاش، فرزند یک افسر پلیس که در ۷ام ژوئن سال ۱۸۶۸ زاده شد، در شروع حرفه ی خود نیز به عنوان یک معمار جوان با آینده ای روشن، با اعتباری که از تحصیل در مدرسه ی هنرهای گلاسکو کسب کرده بود، مورد ستایش قرار میگرفت. در اوایل دهه ی ۱۹۰۰، دستاورد های او تحت عنوان پیشروی رویاپرداز و فرهیخته ی مدرنیسم در سراسر دنیا به نمایش گذاشته شد. اما این اعتبار رفته رفته کاهش یافت و مکینتاش در سن ۴۵ سالگی، اسکاتلند را ترک کرد؛ و نومیدانه برای باز زنده سازی معماری خود، تعدادی پروژه ی فروتنانه در انگلیس اجرا کرد اما بیشتر عمر خود را تا زمان مرگش در سال ۱۹۲۸، وقف نقاشی کرد.