سزار پِلی، معمار آرژانتینی- آمریکایی که برای طراحی برخی از بلندترین ساختمان­ ها در جهان نظیر برج­ های پترونانس در کوالالامپور، برج کریستال در مادرید و ساختمان کاستِنرا سِنتر در سانتیاگو شیلی شناخته شده است، بر طبق گفته های خوان منزورل" فرماندار استان توکومن" در تاریخ 20 جولای سال 2019 در سن 92 سالگی در گذشت.

او در توکومن متولد شد و در دانشگاه ملی توکومن در رشته معماری تحصیل نمود و پس از مهاجرت به ایالات متحده، در آنجا تشکیل خانواده داد. او مدرک کارشناسی ارشد خود را نیز از دانشگاه ایلینوی "مدرسه معماری در اِربانا شامپِین" دریافت نمود. در این میان، یکی از اساتید دانشگاه پِلی با توجه به شناخت از آینده ­ای که در انتظار این استعداد نوپا وجود داشت، ترتیبی داد تا پِلی به کار در نزد ارو سارینن مشغول گردد، جایی که توانست بر روی پروژه ­های قابل توجهی نظیر ترمینال خطوط هوایی جهانی ترانس در فرودگاه جان اف کندی (همچنین در این خبر و این خبر ) در سال 1962 و در کالج اِزرا اِستایلز و ساموئل مورس در دانشگاه ییل که در سال 1962 ساخته و در سال 2011 توسط کِیرن تیمبرلیک بازسازی شده است کار کند. چنین طرح­ های اولیه­ ای برای معماری که علاقه ­مند به جنبه عمومی و مادی اثر و همچنین بیانات فرمال است، نشان­ دهنده بینش عمیق او از آینده خواهد بود.

سپس پِلی مدیر طراحی در دنیل، مان و جانسون مندل­هال" دی اِم جِی اِم" در لس آنجلس گشت. جایی که طرح او در سال 1965 برای هسته شهری واقع در پارک "سانسِت مونتِین"، همچون تپه­­ ای ظاهر گشت که به صورت زیگوراتی از دل زمین بیرون آمده است. در سال 1968 نیز پِلی به عنوان شریک طراحی به همکاران گروئن پیوست. آنها از روش ­های پیشرفته در ساخت­ و ­ساز فولاد و شیشه بهره برده ­اند از طرفی پروژه ­های قابل توجهی مانند ساختمان شهرداری سان برناردینو در سال 1972 و همچنین پارلمان و کاخ دادگستری کلمبوس ایندیانا را در سال 1973 ارائه نموده ­اند.

مدیریت مدرسه معماری ییل زمانی به پِلی پیشنهاد شده بود که او در آستانه تاسیس شرکت خود بود و قصد داشت سرپرستی دانشکده معماری یو سی اِل اِی را را نیز برعهده گیرد. او در نهایت از سال 1977 تا 1984 مدیریت مدرسه معماری ییل، واقع در نیوو هاون"جایی که پِلی کلارک پِلی هنوز هم مبنای کار قرار داده می­ شود" را پذیرفت.

در سال 1995 پلی با دریافت جایزه مدال طلا از سوی موسسه معماران آمریکایی"AIA" مورد تقدیر قرار گرفته شد. در سال 2004 نیز جایزه معماری آقاخان را برای طراحی برج­ های پترونانس و هماهنگی آن­ها با فرهنگ اسلامی مالزی دریافت نمود. از سویی دیگر در سال 2006 با دریافت جایزه­ زندگی و کار"سیمِکس" و در سال 2012 نیز با دریافت جایزه "کُنِکس دِ بریلانتِ" مورد تقدیر قرار گرفته شد. قابل ذکر است که نشان بنیاد کُنِکس یکی از مطرح­ ترین تندیس ­ها در حوزه هنرهای تجسمی آرژانتین در طول دهه اخیر بوده است.

از دیدگاه پِلی شهرها مهم ­ترین مسئولیت ما هستند. درواقع ساختمان­ های ما بخشی از کل شهر محسوب می­ شوند و یکی از هدف­ های معماری در طول سالیان دراز، همانگی ساختمان با بستر خود بوده است که تغییرات تکنولوژیکی و فرهنگی این رابطه را تضعیف نموده است و امروز یکی از مسئولیت­ های ما این است که این امر را در کارهایمان در نظر بگیریم.