در طول زندگی کاری٫ فولر هزاران بار سخنرانی کرد و در سراسر جهان برای انتشار تمامی تفکراتش٫ از نظریات مورد علاقه‌اش در باره‌ی الگوهای جهانی و خواص جهاروجهی ها٫ تا تأثیر جنسیت بر الگوی پرواز پرنده‌ها و ارزش غذایی جِل-او Jell-O به سفر رفت. او بلااستثناء برای ساعت‌هایی بسیار طولانی و اغلب با دانشجویان به این امید که سخنرانی‌هایش آنها را برای حمایت از کمپین‌هایش و پیوستن به موج دهه دانش طراحی جهانی متقاعد کند صحبت می کرد. کالوین تامکینز Calvin Tomkins در خبری فوقالعاده برای نیویورکر به سال ۱۹۶۶ اینگونه می‌نویسد: ”دانشجویان٫ سالن‌های سخنرانی را برای شنیدن صحبت‌های فولر پر می‌کنند و اغلب او را برای ساعات بیشتری به صحبت کردن وادار می‌سازند. سخنرانی فولر می‌تواند به راحتی هفت ساعت به طول بیانجامد ودر بعضی موارد از هشت صبح تا نیمه‌شب او به‌ندرت استراحت می کند. پس از گذشت اولین ساعت سخنرانی که معمولاً بسیار گیج‌کننده و ابهام‌آمیز است٫ دانشجویان ناگهان خود را در حالی که به موج جدید فولر پیوسته‌اند می‌یابند. آنها شوخ‌طبعی او را که معمولاٌ به شکل کلمات کنایه آمیز و با بیان ویژه خود اوست ستایش می‌کنند.“
باکی نهایتاً در دو هفته آخر ماه ژانویه سال ۱۹۷۵، در مجموعه‌ای از سخنرانی هایی با عنوان ”هر آنچه که من می‌دانم“ که چند هفته پیش از تولد ۸۰ سالگیش بود٫ رکورد خود را در صحبت کردن با مدت زمان ۴۲ ساعت ثبت کرد.