همکاری با طراحان دیگر، همواره بخش مهمی از کار شارلوت پریاند بوده است. وی یکی از پربارترین روابط همکاری را با دو تن از دوستانش که در دهه ی 1920 با آن ها ملاقات کرده بود داشته است: معمار سوییس تبار، پیر جنرت، که به هنگام کار برای عموزاده اش لوکوربوزیه با او آشنا شده بود و بعد ها به معشوقه ی او بدل گشت؛ و طراح و کارخانه داری فرانسوی به نام ژان پرووه. این روابط دوستی به سبب علاقه و تعهد مشترک آن ها به سیاست های چپ گرایانه روز به روز از استحکام بیشتری برخوردار میشد و در سال 1939، آن ها آژانس مرکزی de la Construction را به منظور ساخت و ساز ارزان قیمت خانه و مبلمان، با همراهی روزنامه نگاری به نام جورج بلنچن بنا نهادند. این سه دوست در طی جنگ جهانی دوم از یکدیگر جدا شدند، و هنگامی که پریاند در آسیا به دام افتاده بود، جنرت و پرووه به گروه مقاومت فرانسه پیوستند و در بخش های متفاوتی از فرانسه مشغول به دفاع از کشور شدند. دوستی پریاند و جنرت در طول نقل مکان جنرت به چاندیگار در سال 1950 برای نظارت بر شهری که او و لوکوربوزیه طراحی کرده بودند پایدار ماند، اما پریاند حرفه ی طراحی مبلمان خود را در کارخانه ی نانسی متعلق به پرووه ادامه داد و آن دو تا مدت ها یک همکاری قوی را پیش بردند. آن ها همچنین آثار خود را در گالری استف سیمون پاریس (عکس فوق) نیز به نمایش گذاشتند.