طرح هایی
از کدوتنبل که در آثار یایویی کُوساما دیده می شود از لحاظ دارا بودن نقش مایه های
تکرارشونده و ارائه ی بیان جدیدی از هنر مدرن، شباهت بسیاری به آثار اندی وارهول،
نظیر نقاشی معروف قوطی های سوپ کمپبل او دارد. او سعی نمود با بهره گیری
از بینش و مهارت های منحصر به فردش، یکی از مواد غذاییِ مصرفیِ روزمره را در قالب
یک ابژه ی هنری به منصه ظهور رساند. نقش کدوتنبل به عنوان
ساختار اصلی بسیاری از آثارش مانند نقاشی ها، مجسمه ها، زیورآلات، کفش هایی با
الگوهای قالب نقطه ای و حتی اتاق های آیینه ای بیکران او، به خوبی مشهود است.
با این
حال کُوسامای نود ساله توانست در همان دوران نوجوانی، نخستین کدوتنبل هنری خود را خلق
نماید اما در آن زمان، چندان کار بلندپروازانه ای به نظر نمی رسید.
"کاترین
تَفت به عنوان یکی از نویسندگان و منتقدان هنریِ آمریکایی، در آخرین گزارش خود و
همکارانش در کتابی که بر مبنای پژوهش بر روی آثار کُوساما منتشر شده است، چنین
بیان نمود که طرح کدوتنبل برای اولین بار در سال 1946، دقیقا زمانی میان آثار
کُوساما ظاهر گشت که او آن را در نمایشگاهی موقت در برخی از شهرهای ژاپن چون نانگو
و ماتسوماتو به نمایش گذاشت. از این اثر هنری او همواره به عنوان یکی از نمونه های
خوب سبک نیهونگا، سبکی جدید و ملی گرایانه در زمینه نقاشی سنتی ژاپن، یاد می شود."
اگرچه
در برهه ای از زمان به نظر می رسید که کُوساما بعد از عزیمت به نیویورک، از آن سبک
ساده ی واقع گرایانه فاصله گرفته است اما با این حال کدوتنبل به عنوان ساختار اصلی
کارهایش همچنان در پس زمینه ی ذهن او باقی ماند و مجددا در اواخر دهه 1970، "در
قالب کیفیتی تقریبا انسان شناسانه" نمایان گردید.
"کاترین
تَفت در بخشی از گزارش خود چنین بیان می نماید که کُوساما در دهه 1980، از طرح
کدوتنبل در بسیاری از آثار خود از جمله نقاشی هایش با الگوهای تکرارشونده ی نقطه ای،
ترسیمات و چاپ های طرح دار و همچنین اینستالِیشن اتاق آیینه، جهت نمایش آن در
گالری تلویزیون فوجی و موزه ی هنر هارای ژاپن در سال 1991 استفاده نموده است؛ از
طرفی چنین اینستالِیشنی متعاقبا در دو سالانه ی ونیزِ سال 1993، در غرفه ی ژاپن به
نمایش گذاشته شد و حتی در طی برگزاری آن، کُوساما با کدوتنبل های کوچکِ آماده از
بازدیدکنندگان آثارش پذیرایی نمود."
در سال
1994 نیز کُوساما به طراحی تندیسی بزرگ مقیاس از یک کدوتنبلِ زرد رنگ با الگوی
نقطه ای سیاه رنگ پرداخت تا در جزیره ی ناوشیما واقع در یکی از مناطق دریایی
ژاپن"دریای سِتُو"، در معرض نمایش عموم قرار گیرد. از این اثر هنری که
در انتهای اسکله و در سایت هنری بِنِسه"Benesse Art
Site"
قرار گرفته است، همواره به عنوان یکی از اولین نمونه های قابل توجه در زمینه ی هنر
و معماری مردمی در جزیره یاد می شود که سعی دارد در عین هماهنگی با مناظر طبیعی
اطراف، بر فراز آب های آرام شناور بماند.
"با
وجودی که تندیس های بسیاری از کُوساما در فضای باز دیده شده است اما او توانست در
طی سال های 2000 میلادی، آثار بسیاری را نسبت به گذشته در فضاهای باز از خود به
جای گذارد که از مهم ترین آن مکان ها می توان به موزه ی فضای باز کِریشما واقع در
کاگُوشیمای ژاپن اشاره نمود. در عین حال چندین اثر از او به عنوان تندیس شهری در
برخی از نقاط نظیر ایستگاه ماتسُودای واقع در تُوکاماشی(یکی از شهرهای استان
نیگاتای ژاپن)، ایستگاه قطار لیل در شهر لیل فرانسه، باغ پارک بِوِرلی هیلز در کالیفرنیا
و پارک پایِنگوآ واقع در شهر سئول کره، به نمایش درآمده است."
"در
طی چند سال اخیر مجددا می توان نقش کدوتنبل را در ساختار آثار کُوساما مشاهده
نمود. کدوتنبل های هنری او در مقیاسی بزرگتر از آنچه که در دنیای واقعی با آن
روبرو هستیم و در قالب توده های بزرگی از جنس فلز، موزائیک و فولاد ضد زنگ ساخته
شده اند و از طرفی هنرمند سعی نموده است که با پیروی از الگوی نقطه ای، روزنه هایی
را در سطح پیرامونی آن ها برای نمایش بازیِ نور و سایه ایجاد نماید. درواقع کدوتنبل
به مثابه یک ابژه ی عینی و ذهنی است که با وجود دارا بودن ظاهری تنانه، ماهیتی
دلپذیر و صلح آمیز نیز دارد."
با
وجودی که همه ی ما می توانیم از ماهیت دلپذیر و صلح آمیز کدوتنبل لذت ببریم اما
یافتن دلیلی برای توجیه استفاده مکرر کُوساما از کدوتنبل در آثارش، حقیقتا کار سخت
و دشواری است. شاید باید اظهار نظر درباره چنین مطلبی را به خود او واگذار
کنیم.
"کُوساما
در مصاحبه ای در سال 2015 چنین بیان می نماید که من عاشق کدوتنبل ها هستم زیرا آنها
در عین دارا بودن فرم های طنزآمیز، سرشار از عواطف و احساسات گرم و دوست داشتنی
هستند و همچنین می توانند کیفیت و ماهیتی انسانی را در یک ابژه ی هنری متبلور
سازند. از این رو من همواره به استفاده از کدوتنبل در کارهایم علاقه دارم و همچون
دوران کودکی، دارای انگیزه و اشتیاق لازم برای ادامه دادن به زندگی هستم."