بونگ جون هو در فیلم "انگل" ژانر را به چالش می کشد؛ خنده دار، هیجان انگیز، غافلگیر کننده و فراموش ناشدنی. برنده نخل طلای بهترین فیلم جشنواره کن 2019 یک شاهکار با پایانی ست که دهانتان باز می ماند. (در این متن فیلم اسپویل نمی شود) بونگ در برابر این پرسش که آیا راهی برای تعریف فیلم وجود دارد، با خنده می گوید: "این فیلمِ بونگ جون هو است. فیلمی خنده دار، غم انگیز و ترسناک، و شما ترکیبی از احساسات را تجربه می کنید، اما فکر می کنم در پایان می خواهم مخاطبان احساس کنند تصویری صادقانه از لحظاتی که اکنون در آن زندگی می کنیم؛ دیده اند."

محوریت فیلم حول موضوع شکاف طبقاتی می باشد که از طریق دو خانواده نشان داده شده است. نخست؛ بیننده با خانواده كیم ملاقات می كند؛ شامل پدر، مادر، برادر و خواهر كه با همدیگر در یك آپارتمانِ نیم طبقه زیر زمین زندگی می كنند. بونگ می گوید او این نوع خانه را، که در کره جنوبی غیر معمول هم نیست، بدین دلیل انتخاب کرده که واقع گرایانه است، همچنین "این کالبد بواقع بازتاب روح و روان خانواده کیم است." "شما هنوز در نیم طبقه زیر زمین هستید، بنابراین این امید و این حس وجود دارد که هنوز به نور خورشید دسترسی خواهید داشت و هنوز کاملاً به زیرزمین سقوط نکرده اید. این فضا؛ ترکیب غریب و مرموزی ست از امید، و در عین حال؛ این ترس وجود دارد که امکانش وجود دارد که به سطح پایین تری سقوط کنید. فکر می کنم  چنین فضایی بواقع مطابق با احساسات شخصیتهای خانواده کیم است. "

برای رسیدن به لوکیشن درست؛ لی هون جون؛ طراح تولید، از شهرک های خالی از سکنه که قرار بود تخریب شوند؛ بازدید کرد و از آنها عکس گرفت و پس از ساخت خیابان پرازدحام  و آپارتمان تنگ و شلوغ و درهم ریخته خانواده کیم، عکس ها را روی مجموعه قرار داد. او از بازدیدهای خود در شهرکهای ارواح می گوید: "من می توانستم نشان افرادی را که در آنجا زندگی می کردند؛ ببینم." "ما حتی از آجرهای قدیمی مورد استفاده در خانه های خالی سیلیکون برای ایجاد مجدد آنها برای استفاده در فیلم الگوبرداری کردیم".

لی همچنین برای بسیاری از همسایگان داستان؛ جزییات پیچیده ای را خلق نمود، این طراح می گوید: "خانه ای متعلق به یک پیرزن است که فرزندان خود را برای جمع آوری زباله های قابل استفاده مجدد در زندگی روزمره به شهرها می فرستد." "پشت او به اندازه ای خم شده که برای جمع آوری کاغذ از کالسکه حمل بار استفاده می کند. بنابراین جلوی خانه اش همیشه پراز کاغذ های کهنه است. سایر شخصیت های موجود در این بلوک شامل یک شِمن و کسی که لی او را "یک یوتیوبر مقلد بی مصرف" توصیف می کند؛ هستند. نتیجه؛ کاملاً واقع گرایانه است. بونگ می گوید: "حتی مخاطبان کره ای هم متوجه نشده اند که این مجموعه؛ ساختگی است."

سرانجام خانواده ثروتمند پارک معرفی می شوند و خانه آنها در بیشتر قسمتهای فیلم مرکز کنش هاست. درست مانند نیم طبقه زیرزمین که نمایانگر جایگاه کیم در جامعه است، خانه شیک و مدرن پارک نیز نمایانگر جایگاه آنهاست. بونگ می گوید: "پارک ها می خواهند با خودنمایی نشان دهند که از سلیقه سطح بالایی برخوردارند." طبقه اول و باغ در یک قطعه وسیع خالی و طبقه دوم و زیرزمین در ساند استیج ساخته شدند. انگل؛ فیلمی با اسرار فراوان و حرکات دزدکی متعدد است، بنابراین برخی از انتخاب های طراحی با محاسبه هایی در ذهن ساخته شدند. -اگر یکی از شخصیت ها در حال پایین آمدن ازپله ها باشد، آیا شخصیتی که روی صندلی میز اتاق غذاخوری نشسته، می تواند او را ببیند؟ گرچه با توجه به اصول زیبایی شناسی؛ هدف این بود خانه ای را خلق کنیم که صاحب نخبه گرا و زیاده خواهش با آن پز بدهد.

نه تنها خانه پارک توسط یک معمار ستاره ساختگی با نام "نامگوگ" طراحی شده بود، بلکه این معمار ستاره در واقع مالک قبلی خانه نیز معرفی شد. بنابراین؛ برای ایجاد مجموعه خانه، لی سعی کرد کمتر به مثابه طراح تولید و بیشتر به مثابه معمار فکر کند. او می گوید: "گرچه ما باید فاکتورهای سینمایی را در نظر می گرفتیم اما باید خانه را چنان واقعی می ساختیم که شخصیت های ساکن در خانه برای مخاطب باورپذیر باشند." نتیجه؛ فضایی ساده، شیک و مدرن می باشد و میزان زیادی چوب ، شیشه و خطوط صاف و یکدست در آن بکار رفته است. لی توضیح می دهد که بر اساس نظر کارگردان "وقتی نامگونگ خانه پارک را ساخت، هدف از اتاق نشیمن طبقه اول نوعی ادای احترام به باغ بود." بنابراین؛ طراح، یک دیوار شیشه ای عظیم را در فضای مشرف به حیاط اختصاص داده و آن را با حداقل مبلمان، یک میز قهوه بی نظیر و چند سطحی و یک نیمکت مد روز تجهیز کرد. (هیچ تلویزیونی بچشم نمی خورد!) او می گوید: " می خواستم اتاق نشیمنِ وسیع و باغ بزرگ مانند یک تصویر چشمگیر به نظر برسند. "

آثار هنری روی دیوارهای خانواده پارک  نیز نمادی از وضعیت اند و برخی از آثار به نظر می رسد در واقع جعلی نیستند. تصویری از یک جنگل، ساخته شده از شبکه سیم فولادی ضد زنگ از مجموعه "مایا"ی سونگ مو پارک بر روی یکی از دیوارها آویزان شده است. لی می گوید: "وقتی این تابلو را می بینم، احساس می کنم در فضایی دورافتاده و ساکت در یک جنگل قرار می گیرم". "همانطور که  تصویر نشان می دهد، فیلم انگل از سکوت به سمت موج عظیمی در جریان است و دوباره به سکوت می رسد."  سونگ مو پارک همچنین  اثر ارجینالی از گربه ها را ویژه همین فیلم خلق نمود.

خانواده پارک با اعتقاد به اینکه پسر خردسالشان دا-سونگ واجد نبوغ هنری است، قطعات انتزاعی او را خودنمایانه به نمایش می گذارند. بونگ می گوید: "مادر خانواده پارک فکر می کند که پسرش یک نابغه و شبیه ژان میشل باسکیت است". "او عاشق پسرش است لیکن بنوعی درواقع فقط عاشق خودنمایی کردن است. و تاحدی درگیر این توهم می شود که تقریباً گویی خودش را با این افکار هیپنوتیزم می کند. در نهایت؛ فکر می کنم او فقط می خواهد نشان دهد که مانند افراد پیر ثروتمند با افکاری قدیمی نیست، بلکه؛ یک فرد ثروتمند جوان و به روز و دارای ذائقه ای بسیار سطح بالاست."

فضای زندگی پارک ها بسیار واضح تر از فضای زندگی کیم ها؛ شخصیت پردازی مورد نظر فیلم را نمایان می سازد. چیزی تاریک درون خانه در کمین است؛ چیزی که خط اصلی داستان را به سوی مکانی کاملاً غیر منتظره سوق می دهد. بونگ می گوید:"خانه ای کاملا روشن و پرنور؛ که شیک و زیبا  مبله شده، صحنه را برای تغییر ژانر به سمت و سوی حماسی بخوبی تنظیم می کند." "خانه ها معمولاً باید بسیار صمیمی، گرم و دلنشین و راحت باشند. زمانیکه این ویژگی ها مورد تهدید واقع می گردند؛ ما بیشترین احساس ترس را تجربه خواهیم کرد."