در راستای پرداختن به ابداعات خلاقانه در زمینه ی طراحی تجهیزات درمانی در کشورهای آسیب پذیری که مقاوت بسیار کمی در برابر کوویدـ19 و بیماری های مرگبار دیگر دارند، در این قسمت به یک پروژه ی طراحی به نام کلینیک جراحی لئو در شهری به همین نام در بورکینافاسو خواهیم پرداخت، که بسیار مفید، کارا و مطابق با شرایط مکانی خود به فعالیت مشغول است.

کلینیکِ لئو، توسط فرانسیس کِرِه، معماری که در بورکینافاسو زاده شده و با شرایط اقلیمی و فرهنگ آن آشنایی دارد، طراحی گشته است. طراحی این کلینیک از تجربه و اطلاعات این معمار بهره ی بسیاری برده است. او حالا، نیمی از زمان خود را در آلمان و نیمی دیگر را در بورکینافاسو سپری می‌کند. یکی از بزرگ ترین چالش های عملیِ پیش رو در طراحی هر ساختمانی در بورکینافاسو، به ویژه ساختمانی به منظور نگهداری افراد آسیب پذیر و بیمار مثل کلینیک لئو، عایق سازی آن در مقابل دمای به شدت بالا یا پایین است. چالش دیگر، مواجهه با کمبود متریال استاندارد برای ساخت و ساز می‌باشد.

کِرِه و همکارانش، این دو مشکل را توسط ساخت آجر از خاک فشرده شده حل کردند. علاوه بر محافظت از ساختمان ـ که در سال 2014 اتمام یافت ـ در مقابل گرمای طاقت فرسا در طول روز، دمای آن توسط آجر از طریق جذب هوای سرد در طول شب کاهش می‌یابد. تمام ساختمان های واقع در سایت، به گونه ای قرار گرفته اند تا سایه ی بیشتری به منظور محافظت از همسایگان در برابر گرما ایجاد کنند و همچنین از طریق سقف های بیرون زده، علاوه بر تولید سایه، از دیوارهای آجری در مقابل باران های شدید محافظت می‌کنند. رنگ گرم صورتی-قرمز دیوارها و رنگ روشن فریم پنجره ها برای ایجاد دعوت کنندگی بیشتر برای مردم محلی که با طلب کمک های پزشکی در مراکز بهداشتی خو نگرفته اند، و ممکن است حتی در دوران این پاندمی وحشت‌آور نیز از انجام این کار هراس داشته باشند، طراحی گشته اند.