مرکز گردشگریِ فرهنگی شین ژیانگ نماد معماری منطقه گردشگری جدید خواهد بود که به ورزش های زمستانی از جمله حضور در پیست اسکی سرپوشیده در آینده اختصاص خواهد یافت. هدف این پروژه ایجاد یک شاخص شهری تاثیرگذار است که کل منطقه را متشکل می سازد. این پروژه شبیه یک ساختمان کلاسیک به نظر نمی رسد. این مجسمه ای است خارج از مقیاس، حجمی ناب و البته به یاد ماندنی.

سادگی / پیچیدگی؛ نُه تکه یخ روی هم قرار گرفته اند و از یکدیگر جدا شده اند که نشان دهنده ایده ی کلی منطقه ی اوقات فراغت است. این ظاهر ساده با نزدیک شدن به آن ظریف و پیچیده می شود ـ بافت نماهای شیشه ای از تعداد زیادی کریستال های یخ شفاف در هم پیچیده تشکیل شده است که نور و دید را از داخل فیلتر می کنند. مسئله پنهان کردن ـ در حین نشان دادن ـ برای برانگیختن رمز و راز و میل به نزدیک شدن است. کریستال های یخ، نور را جذب می کنند و آن را پس می دهند. بنابراین به نظر می رسد که ساختمان نوری را که دریافت می کند مانند توده ای از یخ مسکونی ساطع می کند.

شکنندگی / استحکام؛ این ظاهر عظیم منحصراً از شیشه چاپی و فولاد ساخته شده است. هیچ ساختار حمایتی قابل مشاهده ی دیگری وجود ندارد. پانل های شیشه ای نماها توسط کابل های فولادی ضد زنگ و حداقل اتصالات فولادی به حالت تعلیق درآمده اند.

فوری / ابدی؛ نماها نور آسمان را جذب می کنند البته این متغیر با توجه به زمان روز، فصل و آب و هوا متفاوت است. ساختمان گاهی اوقات سفید روشن به نظر می رسد و البته بعضی مواقع زیر نور خورشید؛ ساختمان در اثر هوای ابری به نحوی تعبیر می شود که گویی در حال بخار شدن است، ساختمان متاثر از نورهای خاص یخ زده به نظر می رسد، خورشید و ابرها را منعکس می کند که روی بافت یخبندان نمایان می شوند. بنا به مرور زمان ظاهر خود را تغییر می دهد.

کینتیک پرسپکتیوی و حجمی؛ ساختمان مجسمه ای است که از هر زاویه ای یک طور به نظر می رسد، مجموعه ای از مکعب های روی هم قرار گرفته که هر کدام حدود 17 متر ارتفاع دارند، بسته به جایی که بازدیدکننده در آن ایستاده اند، هرگز به یک شکل درک نمی شود. از خیابان تجاری به سمت غرب، مکعب بالایی به سمت کناری تغییر می‌کند و 34 متر بالاتر از سطح زمین قرار می‌گیرد تا به پرسپکتیو بنا عمق تازه ای بدهد. از سمت جنوب، ترکیب متعادل تر است، تا با آرامش دریاچه روبرو شوید. از شمال که دسترسی اصلی عابر پیاده است، مکعب ها به هم نزدیک می شوند و یک شکاف عمودی 34 متری را تشکیل می دهند که بازدید کننده را به ورود به داخل بنا دعوت می کند. مکعب بالایی شفاف تر است، کریستالی شفاف که مکانی برای تفکر و آرامش به دست می دهد، گویی بنا در آسمان معلق است.

ساختمان یک فانوس دریایی در روز و شب است، نور فانوس بازدیدکنندگان را جذب می کند و نقطه عطفی برای کل محله ایجاد می کند. در شب، نماها کاملاً روشن می شوند و محیط اطراف را روشن می سازند. ساختمان درخشش یکنواختی را ساطع می کند که نمی توان نادیده اش گرفت. در بالای ساختمان یک سالن بزرگ آسمانْ نما امکان مشاهده مناظر 360 درجه را فراهم می کند.

به نظر می رسد که بنا روی آب شناور است. یک اثر استعاری از تکه های یخ که به حالت مایع تبدیل شده اند، محیطی دلپذیر و آرام را ایجاد می کند.