زاها حدید حرفه چشمگیر خود را از اواخر دهه 1970 آغاز کرد اما تنها در دهه 1990 بود که کارهای او می توانست نقاشی های قابل توجه خود را به شکل فیزیکی و ساخته شده درآورد. ایستگاه آتش نشانی ویترا که برای مجتمع کارخانه ای به همین نام در ویل ام راین آلمان طراحی شده بود، اولین پروژه طراحی حدید بود که از دنیای توانایی های بی حد و حصر او بیرون آمد و به واقعیت پیوست.

حدید در ابتدا فقط طراحی ایستگاه آتش نشانی را بر عهده داشت اما به سبک کلاسیک حدید، هدف اولیه، تنها برایش آغاز کار بود. این پروژه در نهایت گسترش می یابد و شامل دیوارهای مرزی، یک فضای ورزش و یک سوله دوچرخه می شود. این عناصر قرار بود در امتداد پیچ ​​جاده اصلی که از پردیس ویترا عبور می کند بنشینند. با گسترش خیابان، ایستگاه آتش نشانی جدید به گونه ای طراحی شد که به عنوان یک زونِ منظره خطی عمل کند، منطقه ای که به طرح زمین های کشاورزی اطراف اشاره کند.

این جاده و همچنین سوله های کارخانه اطراف سایت بود که منطقِ پیشنهاد حدید را اعلام می کرد. همانطور که توسط حدید پیش بینی شد، ایستگاه آتش نشانی ویترا کارهایی بیش از وجود یک جسم در فضا را انجام خواهد داد. او از این ساختمان برای تعریف و ساختار خیابانی که رو به آن است استفاده کرد. این همچنین می تواند حیاط دانشگاه را در برابر همسایگان محلی آن محافظت کند.

این اهداف طراحی منجر به ساختاری باریک و کشیده شد که برنامه را در امتداد لبه محور عبوری کشانده است. این ساختمان خود از مجموعه ای از دیوارهای بتونی خطی و عناصر سقف تشکیل شده است، برنامه ای که در فضاهای بینابینی، بین آنها قرار گرفته است. تاْشدگیِ دیواره ها که از خارج به شکل فرم های خالص به نظر می رسند، به منظور تأمین نیاز سیرکولاسیونِ داخلی و سایر فعالیت ها شکل گرفتند. صفحات بتونی متقاطع ساختمان که در خدمت شکل دادن و تعریف خیابانی هستند که از داخل مجموعه عبور می کند، اولین تلاش برای ترجمه نقشه های مفهومیْ خیالی و قدرتمند حدید به یک فضای معماری کاربردی را نشان می دهد.

اگرچه در نهایت ایستگاه آتش نشانی ویترا عملکردی متفاوت از آنچه در ابتدا طراحی شده بود را ارائه می دهد، اما با این وجود یک نقطه عطف مهم در کار زاها حدید است. در تحقق پیشنهاد خود، این معمار انگلیسیْ عراقی ثابت کرد که او قادر است از شهرت خود به عنوان یک "معمار کاغذی" عبور کند و پا به فضای معماری ای بگذارد که به همان اندازه که برایش رادیکال است، کاربردی هم باشد. اگرچه حدید بیست و سه سال بعد از این بنا را صرف تولید معماری انقلابی می کند اما همچنان ایستگاه آتش نشانی ویترا یکی از برجسته ترین پروژه های او باقی مانده است.