سایتِ تحلیلیْ انتقادیِ معماریْ شهرسازی اتووود عبور از مرز های جنینی ـ خانه کاسا دِ ویدرو ـ لینا بوباردی ـ 1951

ثبت نام عضو جدید

ایمیل آدرس:

رمز عبور :

مرا به خاطر بسپار

رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید

خانه

ثبت نام

تماس با ما

درباره ما

قوانین سایت

راهنما

تبلیغات

قبل از اولین کار ساخته شده از وی، مجموعه ای از آثار او به عنوان نویسنده و طراح منتشر شده بود. کاسا دِ ویدرو یا خانه شیشه ای، خانه ای برا ی او و همسرش بود که در سال 1951 تکمیل شد، در سایتی شیب دار در محله مُرومْبی در سائوپائولو قرار دارد. در اصل این بنا، اولین خانه در این منطقه بود که حجمِ آن در بقایای جنگل های بارانی مِتا آتلانتیکا پنهان شده است. این خانه که به دست طراحِ مدرنسیتی از آمریکای لاتین طراحی شده، گویی فضایی مناسب برای تحقق بخشیدن به افکار پراکنده خودِ اوست. انگار عناصر خانه به راحتی سقوط کرده اند و در طبقه همکف واقع شدند.

عناصری چون پله، پیلوتی و کف که به طور واضح درسهای از خانه دومینو اند، قوانین بازی را می سازند. فضای اصلی زندگی توسط پیلوتی از سطح زمین بلند می شود و پله های همکف را برای نشان دادن صفحه ی بالایی، در همکف به جا می گذارد. از نظر ایده آل های مدرنیستی، صفحات بتونی توسط پنجره های داخلی از هم جدا می وشند. همانطور که لایه دوم مونتاژ از طریق ستون های افست شده تشکیل می شود. فضای داخلی توسط دو حیاط مشخص می شود که در پلان و برش خانه را بریده اند. نیم دیگر خانه در طرف مخالف توسط فضای زندگی تعبیه شده که بر روی شیب خوابیده است. این خانه، بین پلان آزاد و پلانِ بسته تقسیم شده است.

به نظر می رسد این نوع ساخت و سازهای معترضانه، از نظر ایدئولوژیک بر سلسله مراتب فضای زندگی تاکید می کنند. بو باردی تلاش می کند تا با شیب بندی ملایم سقف، این مسئله را حل کند تا هم فضای محصور شده و هم حیاط های زیرین را تصرف کند.

در اسکیس های بو باردی، خانه از شکل مدرنیستی خود، شروع به شکستن می کند. گویی که فقط پس زمینه ای خالی برای نمایش چشم انداز و مواردی از آثار زندگی است. مبلمان، پرده ها و پوشش های گیاهی به عنوان لایه های سوم، چهارم و پنجم معماری ترسیم می شوند و علاوه بر نوعی ساخت و ساز جدید، شیفتگی از سبکِ زندگی را بنا می نهد. تلاش او برای ایجاد یکپارچگی بین این آستانه هایی چون فضای داخل، عبور از نما و توصیف فضای خارجی را می توان در این بنا و کارهای آینده بو باردی نیز مشاهده کرد. گویی بوباردی به اینجا آمده تا نوشته هایش را به فرم بدل سازد.