خانه شرودر که توسط خریت ریتولد در دهه 1920 ساخته شد، هنوز به همان اندازه، عجیب و جالب است چون با راه حل های ابتکاری خود در مورد سوالات برجسته طراحی زمان خود، معماران و طراحان داخلی را تحت تأثیر قرار می دهد. انعطاف پذیری فضاهای داخلی و کیفیت پلانی خانه هر دو به آن ارزشی می بخشند که آن را در هر سطح متمایز و منحصر به فرد می کند. خانه شرودر تنها ساختمانی است که کاملاً مطابق با سبک دِ استایل طراحی شده که با رنگ های اصلی و ایده های ناب برجسته شده است.

این جنبش در سال 1917 تاسیس شد و دلیل نامگذاری آن، دوره ای بود که در آن به موثرترین صدا برای آرمان های هنر مدرن و معماری در هلند تبدیل شد. از دیگر افراد مشهور این جنبش می توان به پیت موندرین  و جی جی پی اود هستند. این گروه از هنرمندان و معماران "به دنبال جهانی شدن بودند زیرا فردیت اهمیت خود را از دست می داد ... انتزاع، دقت، هندسه، تلاش برای خلوص هنری و ریاضت".

پس از مرگ آقای شرودر شریدر، همسرش احساس نیاز کرد که با سه بچه خود به خانه کوچکتری نقل مکان کند، جایی که تا زمان مرگش در سال 1985 در آنجا زندگی کرد. این خانه ی دو طبقه شامل یک فضای قابل تبدیل به سه کاربریِ آشپزخانه، ناهار خوری، پذیرایی بود. علاوه بر آن دارای فضای استودیو و اتاق مطالعه بود و در طبقه دوم شامل اتاق خواب و فضای ذخیره سازی که فقط توسط پارتیشن های قابل حمل از هم جدا می شدند.

انعطاف پذیری فضا به این معنی بود که در پلان طبقه، هیچ چینشِ سلسله مراتبی وجود نداشت. دیوارهای جمع شونده در طبقه بالا که در اطراف یک راه پله مرکزی قرار گرفته اند، به گونه ای طراحی شده اند که کودکان می توانند پارتیشن ها را در طول روز برای یک "فضای باز برای بازی" فشار دهند و شب آنها را برای اتاق های خواب خصوصی ببندند.

سه معیار ارائه شده توسط خانم شرودر در مورد اتاقها برای بچه هایش باین بود که یک تخت باید در دو موقعیت مختلف جای گیرد، هر اتاق باید به منبع آب و زهکشی دسترسی داشته باشد و همه باید به طور مستقیم.درب دسترسی به فضای باز داشته باشند.

این نوع جزئیات به خوبی توسط ریتولد برنامه ریزی شده بود و در زمینه های دیگر طراحی اش برجسته بود، مانند رنگ های مختلفی که برای تشخیص فضاها یا عملکردهای مختلف استفاده کرد. یک نمونه جالب از این استفاده ی رنگ ها، برای درب ورودی است، جایی که از رنگ سیاه استفاده شده چون ریتولد پیش بینی می کرد بیشترین دسترسی از آن صورت گیرد، بنابراین به راحتی کثیف می شود.

در ابتدا حومه اوترخت در نظر گرفته شد ، زمینی که خانه بر روی آن ساخته شده است، تعداد محدودی چشم اندازِ داشت که ارزش پنجره گذاری را داشتند. می دانیم که این معمار تجربه ساخت مبلمان را داشته است، خصوصاً می شود این را با مشاهده جزئیات و عملکرد صفحات، پنجره ها، پارتیشن های قابل حمل و میز ساخته شده برای کودکان، حس کرد.

آنچه باعث می شود خانه شرودر نمادی از جنبش مدرن باشد، رویکرد بنیادی آن در طراحی، استفاده از فضا و خلوص مفاهیم و ایده های آن است که در جنبش د استایل نشان داده شده است. کیفیتِ تغییرْپذیرِ آن در فضاهای همسان که از صفحاتی مستقل متشکل شدند، کاملاً اهداف جنبش د استایل را برآورده می کند.

در این پروژه ریتولد همانند مبلمان های اولیه خود، تعریفِ فضاییِ جدیدی به خطوط مستقیم و صفحات مستطیلیِ عناصرِ مختلفِ سازه ای مانند تیرها و ستون ها و ... که در وضعیتی هارمونیک، گرد هم آمده اند، بخشید.

ساختار اصلی خانه از صفحات بتونی مسلح و پروفیل های فولادی است. دیوارها از آجر و گچ ساخته شده اند. قاب پنجره ها، درها و کف ها از چوب ساخته شدند. برای حفظ استانداردهای دقیق طراحی در مورد صفحه های متقاطع، پنجره ها به گونه ای لولا می شوند که فقط قادر به باز شدنِ 90 درجه ای هستند.