میرادور مجموعه ای از قطعه های همْ گرای کوچک است که به صورت عمودی در اطراف یک پلازای نیمه عمومی جمع شده اند. این ساختمان به عنوان نقطه مقابل در برابر یکنواختی گسترده بلوک های مسکونی اطراف عمل می کند. این مناظر، دور کوههای گواداراما که در ارتفاع 40 متری زمین قرار دارد، قاب می کند. این امر برای ساکنان یک فضای بیرونی و باغ عمومی ایجاد می کند که زندگی عمومی و فضا را کنارهم ثبت می کند.

در پائو دِ سانچینارو، یکی از شهرهای جدید واقع در لبه شمال شرقی مادرید، دو قطعه برای توسعه به عنوان "فرار" احتمالی از یکنواختی و انسداد محیط اطراف از بلوک های شش طبقه، ساخته شده است.

در اولین مورد، گونه شناسی خانه های احاطه شده روی یک پاسیوی غیرقابل دسترس به یک طرف تبدیل می شود و یک فضای مشترک با منظره ای از شهر و کوههای گواداراما ایجاد می کند. این برج، فضای باز مورد نیاز شهر مدرن را حفظ می کند. فضای بزرگ آن، 40 متر بالاتر از سطح زمین است؛ باغی برای افراد و همسایگان و فضایی برای تأمل در خط افق فراهم می کند.

این طرح معماری داخلی را به محیط جدید شهر و سرزمینهای اطراف آن باز می کند. این پلازای نیمه عمومی توسط آسانسوری در پلازای اطراف ساختمان، به راحتی قابل دسترسی است. این فضای مرتفع، توسط محله های مختلف احاطه شده است، انواع گسترده ای از انواع مسکن جمع و جور و گروه های مختلف اجتماعی و سبک زندگی را در بر می گیرد. بر خلاف تکرار تولید خانه های یکدست، این واحدهای مسکونی در بلوک های کوچکی دسته بندی می شوند که روی هم چیده شده و به هم چسبیده اند و یک ابر بلوک برجسته را ایجاد می کنند.

شکاف های بین بلوک ها به عنوان مناطق دسترسی عمل می کنند و به عنوان کوچه های عمودی تصور می شوند. تغییر شکل آنها در طول هر توده ی مشخص، مجموعه ای از گونه شناسی ها را تشکیل می دهد که مانند حومه های کوچک ساختارْمند شده اند. این ویژگی منجر به مجموعه ای عمودی از پله ها، سالن ها، سکوها و خیابان ها می شود که یک محله عمودی را ایجاد می کند و به نقطه مرجعِ کلِ محله تبدیل می شود. اجازه دولت برای تحقق این ساختمان، به عنوان جلوه ای صادقانه از بیانیه ای خودْمنتقدانه از دولت اسپانیا علیه خودش و وضع موجود است که یک ویژگی شخصیتی قابل تحسین می باشد. شاید این یک فرهنگ ابتدایی باشد، خصوصاً برای فرهنگی که می خواهد باز، زنده و جهانی باشد.

صفحه ی ام وی آر دی وی بر اتووود