ساختِ ساختمان های سازمان ملل متحد در نیویورک، به سال 1951 باز می گردد که
شش سال پس از تأسیس این سازمان جهانی بنا شدند. این مجموعه که اغلب به عنوان
"کارگاهی برای صلح" شناخته می شود، توسط تیمی از معماران شامل لوکوربوزیه،
اسکار نیمایر و والاک ک هریسون طراحی شده است.
در سال 2009، سازمان ملل یک پروژه نوسازی در مقیاس
بزرگ برای نوسازی سالن استراحت نمایندگان راه اندازی کرد. به درخواست وزارت امور
خارجه هلند، هلا یونگریوس، به همراه رم کولهاس، ایرما بوم، گابریل
لستر و لوییس شوُوِنْبِرگ، فضا را دوباره طراحی کردند،
تلاش این گروه ان بود که این بخش را وارد عصر جدید نمایند، این بازسازی هدیه ای از
سوی هلند بود به سازمان ملل.
گروه طراحی بر این ایده تاکید داشت که فضایی ایجاد
کند همزمان راحت و البته غیر رسمی که ویژگی‌های تاریخی اش را میز حفظ نماید، به
موازات ارائه ی برخی از بن مایه های اصلی کشورهای اسکاندیناوی و ارائه منظری تازه
از آثار هنری ای که پیش از این به نمایش گذاشته شده بودند. بزرگترین بخش بازسازی
و مداخله در معماری اولیه، حذف نیم طبقه ای بود که دید رودخانه شرقی را مسدود می‌کرد.
برای فضای داخلی، هلا یونگریوس دو مبلمان جدید طراحی کرد، "میز
کروی" و "صندلی سالن سازمان ملل" که هر دو توسط ویترا تولید شده اند و همچنین پرده "گره‌ها و مهره‌ها" -
منسوجاتی از نخ‌های گره‌دار دستی و 30000 مهره چینی ساخته شده از خاک رس هلندی ـ که
در امتداد نمای شرقی آویزان شدند. هلا یونگریوس همچنین
مسئول تازه سازیِ پالت رنگ مجموعه، انتخاب مبلمان و البته طراحی شبکه ی پوشش فرش
ها مبتنی بر ایده طراحی احیا کننده بود.
سالن پذیرایی نمایندگان سازمان ملل در 25
سپتامبر 2013 توسط ملکه ماکسیما و وزیر امور خارجه هلند؛ فرانس تایمرمنز، با حضور
بان کی مون ـ دبیر کل وقت سازمان ملل متحد ـ به طور رسمی افتتاح شد.