خانه جایی است که ما در ان ساخته می شویم، ویران می شویم و دوباره برمی خیزیم. خانه جایی است که چگونگی زیست ما را در داخل و خارج از دیوارهایش شکل می
دهد. شماره ی دسامبر و ژانویه 2022 آرکیتکچرال ریویو به شش خانه استثنایی می
پردازد که زندگی کسانی که در آنها زندگی می‌کنند را متحول کرده است.
در خانه است که خطوط بین محیط و هویت ما محو می شود. آشپزخانه خانگی مکانی است که
این موضوع بیشتر در آن آشکار است: این اتاق و اتفاقاتی که در ان می افتد بیشتر از
غذاهایی که درونش تهیه می کنیم از نیروهای سرمایه، تکنولوژی و سیاست برایمان می
گوید.
آشپزخانه یک جای خیلی مجادله برانگیز است، از
انجایی که نیروی کار همیشه در حال بازْتوزیع است و به دنبال کارکردهای جدید می
باشد، مقیاس و موقعیت آن در خانه به شدت متغیر است. در گذر زمان و تغییراتی که در فهم
مان از مکان حاصل شده است؛ دیوارهای آشپزخانه ساخته شده اند و فرو ریخته اند، اما
در هر بار محتویات آن همچنان سرسختانه پیچیده و غامض باقی مانده است.
همانطور که ماریانا یانوویچ در یکی از
نوشتارهای مهم همین شماره می نویسد، آشپزخانه های مدرنیستی با آشپزخانه هایی از
نوع دیگر جایگزین شده اند:" آشپزخانه ها هنوز متمرکز بر واحد خانواده فردی و
تک نفره به عنوان مصرف کننده مهم کالایند، اما با رفاه و اوقات فراغت افزوده شده".
محدود
کردن آشپزخانه به خانه ی خانواده
هسته‌ای، تنوع تازه ی روش‌های تغذیه‌ای که ما برای یکدیگر فراهم اورده ایم و
امکانات آشپزی جمعی و آشپزخانه‌های خارج از خانه را به حاشیه می راند. گسترش غذاهای
خیابانی، رشد صنعت تیک اِ وِی و ظهور مدل‌های مسکن جدید، تعاریف را تغییر می‌دهد و
فضاهای جایگزین برای پخت و پز و غذا خوردن را پیش می کشد. این امکانات نهفته در
آشپزخانه ها که توسط سارُوِر
زِیدی به‌عنوان "شکل
بندی سیاسی" توصیف شده‌اند، وضعیت موجود برامده از سرمایه‌داری هنجارین را به
چالش می‌کشند؛ آنها محل مقاومت و اعتراض هستند.
نوشته های مرتبط: