محوطه ی این بنا در دامنه کوه روکو واقع شده،
مکانی با مناظر سرسبز. ترافیک جاده جلویی بنا که یک مسیر دیدنی هم هست کمی سنگین می
باشد و خانه کناری هم جلوی دید به جاده را می گیرد.
نگاه ما به طراحی خانه به ما یاداوری می کند، خانه ای خوب است که هر فردی بتواند احساس
فاصله گذاری و حریم شخصی را در کنار مرتبط بودگی توامان درون خانه تجربه کند. همچنین
بهتر است رابطه فضای درون و بیرون مانند رابطه بین افراد خانواده باشد.
این خانه یک ترکیب به شدت هندسی دارد. دو مربع
در فضای یک اتاق منقبض شده اند. در طبقه دوم، یک دیوار متقاطع فضا را به چهار قسمت
تقسیم می کند. در طبقه اول دیوار متقاطع تلاش می کند گوشه هایی برای خانه به
ارمغان اورد.
با حفظ خلوص فضایی، چیدمان و ابعاد هر یک از عناصر معماری را به دقت مد نظر اوردیم
تا ارتباط مبهم بین فضاهای داخل و خارج و همچنین بین خانواده ها را مدیریت نماییم.
تمرکز بر طراحی راه پله مارپیچ منحصر به فرد، تلاشی
است برای ایجاد حداقل مساحت برای پله ها و حداقل اشغال فضا و پی ایند ان حداقل فضا
برای کریدور ارتباطی. ابعاد و اندازه پله کوچکترین ابعاد در طرح است. با توجه به اینکه
ضخامت پله ها به شدت نازک و کم است، می توان از فضای زیر پله ها به عنوان مسیر
حرکت استفاده کرد.
این راه پله مارپیچ به عنوان پارتیشن بین ورودی و اتاق خواب عمل می کند. سطح منحنی
این پلکان مارپیچ بتنی، نرمی را به فضای صلب درونی اتاق اضافه می کند. این فرم
هندسیِ مجسمه‌ای از ابعاد کارکردی فراتر می رود و به یوریشیرو تبدیل می شود؛ شیئی
که روح را جذب کرده و به سوی خود می کشد، ایده ای که نمادی است از همبستگی خانواده
در این خانه.