از زمانی که نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما در ژاپن
بر اثر سونامی ناشی از زلزله در مارس 2011 تخریب شد، منابع آب آلوده ی هسته‌ای باعث ایجاد مشکلات زیست‌محیطی
زیادی شده است و فاضلاب رادیواکتیو قابل توجهی طی فرآیند خنک‌ْسازی نیروگاه‌های
هسته‌ای بلااستفاده تولید و به صورت پس ماند باقی مانده است.
تحت تأثیر زلزله و سونامی، تجهیزات عملیاتی و سیستم خنک کننده نیروگاه اتمی به طور
کامل تخریب شده است. برای جلوگیری از ذوب شدن نیروگاه هسته ای، کارگران طی ده سال
گذشته به طور مداوم هسته ی راکتور را با آب خنک کرده اند. در واقع، آبی که برای
خنک کردن استفاده می شود، پس از تزریق به هسته، حاوی مقدار زیادی رادیونوکلئید می
شود.
از همین رو ان آن آب را نمی توان دوباره استفاده کرد. پس از تصفیه اولیه نوکلئید،
فاضلاب رادیواکتیو که اساساً تصفیه شده است در مخازن آب ذخیره می شود، اما حذف
عنصر تریتیوم موجود در آن هنوز دشوار است. تا سال 2020 میزان فاضلاب در تمامی
مخازن آب از مرز 1 میلیون تن فراتر رفته است و این رقم همچنان، به طور چشمگیری، در
حال افزایش است. امروزه مقدار زیادی از فاضلاب های حاوی عناصر تریتیوم نیاز فوری
به تصفیه مناسب دارند.