مدرسه سبز آفریقای جنوبی، یک پردیس آموزشی پایدار
هشت هکتاری است که در دره کم ارتفاع پارل در کیپ غربی واقع شده است، مدرسه از نظر
فضایی توسط پارل برگ در شمال، کوههای دراکنشتین در شرق و جنوب و سیمونز برگ در
جنوب غربی محاط شده است. چیدمان فضایی مجموعه در سطح کلان چیزی است که الهام بخش
فضاسازی طرح بوده و البته به ساختمانها و فضاهای منفرد بین آنها نیز بسط یافته
است.
تکرار مضرب ها در مقیاس های افزایشی ایده ای
است که رفتار اکثر سیستم های طبیعی را تعریف می کند. معماری تک تک ساختمانها با
اشکال زمینْ ساختی ارگانیک که از کوههایی که دره را بر میگیرند الهام گرفته شده
ممزوج است و همچنین ریشه در تخته سنگهای پارل بِرگ نیز دارند. این اشکال به گونه
ای تنظیم شده اند که نیازهای برنامه ای هر یک از ساختمان ها را نیز برآورده سازند.
فاز اول پردیس در فوریه 2021 تکمیل شد. که
مجموعههای مختلفی از ساختمانها را تشکیل میدهد که در میان باغهای میوه، باغهای
سبزیجات، پیادهراه ها، تراسهای محوطهسازیشده و فضاهای سرریز شده قرار گرفتهاند.
این ساختمان ها شامل شانزده کلاس درس، یک ساختمان اداری و قلب مدرسه است. مجموعههای
منفرد ساختمانها با محوطهسازی و مجموعهای از دیوارهای "ورف" که به
شکل ارگانیک به هم بافته میشوند تا یک کل منسجم و دنیایی از گذرگاهها و فضاها را
برای دانشآموزان ایجاد نمایند.
پس از رسیدن به مدرسه، یک دیوار گابیون محوطهسازی
شده بازدیدکننده را به ساختمان اداری هدایت میکند که محور اصلی گذر به محوطه
دانشگاه را تعریف می کند و البته ساختمانهای عمومی بیشتری را به هم متصل مینماید.
این ساختمان ها شامل سانگکپ، منطقه بازارِ پرْ درخت، دلی، فضای کار مشترک و قلب
مدرسه نیز هست.
قلب مدرسه مرکزی است که در آن همه مسیرها به هم می رسند. این ساختمان با سه شکل
تخته سنگی تعریف شده است که مسیر منتهی به میدان ورودی را مشخص می کند. یک طرف محوطه
سالن غذاخوری، آزمایشگاه و آشپزخانه، و طرف دیگر کتابخانه، استودیوی هنری و موسیقی
و امکانات شست و شوی دست و صورت قرار دارد.
ستون فقرات گردش اصلی به مسیرهای پرپیچ و خم در نظر گرفته شده منشعب می شود تا
لحظاتی از هیجان، شگفتی و کشف را ایجاد کند. این مسیرهای ثانویه به مدرسه ابتدایی
و مهدکودک منتهی می شوند که هر دو به حیاط های محوطه سازی شده سرازیر می شوند.
خوشه مهدکودک توسط درختچه های محوطه سازی شده محافظت و پنهان شده است و مسیر پیاده
روی با یک تونل نهال دست باف پوشیده شده است.
موقعیت مناطق و ساختمان های مختلف با در نظر
گرفتن اصول طراحی غیرفعال، فنگ شویی تعریف شده است. نتیجه فضاهای هماهنگی است که
انسان و طبیعت می توانند دوباره با یکدیگر درامیزند. برای تقویت بیشتر این ایده، دیوارهای
ساختمان به حداقل می رسد تا امکان ایجاد دهانه های بزرگ گسترده فراهم شود که
ارتباط بصری بین داخل و خارج را تضمین نماید.
ارتباط بصری ساختمان ها تنها جنبه ای نیست که
معماری را با طبیعت پیوند می دهد. همه ساختمانها از مصالح طبیعی و محلی ساخته شدهاند،
مانند سقفهای دکریت، خاک رس و خاک برداشتشده از محل برای ایجاد دیوارهای خاکی و
دیوارها و کفهای گچ آهکی، سنگریزههای بازیابی شده از محل مورد استفاده برای
ساخت دیوارهای گابیونی، و درهای بازیابی شده از منطقه بزرگتر دراکنشتاین؛ همه اینها
برای ادغام بهتر معماری در محیط اطراف و استفاده بهینه از مصالح محلی است.
این ساختمانهای استریوتومیک به شکل ارگانیک با
ساختارهای سقفی برگمانند بزرگ برای جمعآوری آب باران، سوراخهای منگنهشده برای
مناظر، پنجرههای شاه نشین، دیوارهای آجری ضخیم خاکی یا سفالی، پنجرههای ساختمانی
برای نور طبیعی فیلتر شده و تهویه و عناصر غربالگری بافتی، هماهنگی ایجاد میکنند.
فضاهای جذاب و بازیگوش این توسعه چند لایه که در آن معماری و منظر منطبق هستند،
فضاهای فریبنده و سرگرم کننده ای را ایجاد می کند که در آن کودکان می توانند درگیر
شوند، کاوش کنند و یاد بگیرند.