متن پی امده توسط دفتر معماری یاماشیتا سِکِیی
در اختیار آرک دیلی قرار گرفته است:
ارتباط مردم و طبیعت از طریق معماری مبتنی بر تکنیک تحلیل و پردازش داده ها در
برنامه ریزی برای ساخت یک توالت عمومی در پارکی به نام "جنگلْ استراحتْ گاهِ تاتسودایاما"
که به عنوان "جنگلی شهر" مورد استقبال و علاقه ی بسیاری از مردم بوده
است، مورد استفاده قرار گرفت.
ما آرزو داشتیم معماری ای هماهنگ با طبیعت غنی ایجاد کنیم که به موازات به کوماموتو
هم کمک کند؛ استانی که صنعت جنگلداری در ان بسیار فعال است. در شرایطی که تمرکز و
توجه زیادی بر چوب در جامعه ی کربن زدایی شده وجود دارد، قیمت الوار همچنان سیر
نزولی خود را ادامه می دهد و صنعت جنگلداری از رونق افتاده است. شاید به همین دلیل
بود که سعی کردیم با استفاده از کُنده ها به عنوان مصالح ساختمانی ارزش چوب را
دوباره به مخاطبان یاداوری کنیم و اهمیت ان را در محیط مجددا مورد توجه قرار دهیم.
کُنده ها از دوران ماقبل تاریخ به عنوان مصالح ساختمانی مورد استفاده قرار می
گرفته اند، اما از دوران مدرن، استانداردسازی و تجاری سازی چوب به دلیل نیاز به تأیید
محاسبات ایمنی و منطقی بودن ساخت و ساز پیشرفت های زیادی کرده است. تیم طراحی با
استفاده از تکنیک‌های تحلیل و پردازش مدرن، راه‌هایی را برای چیدمان چوب ها در
طول، ضخامت و شکل‌های مختلف و متنوع غیرتکرار شونده ازمود، ابعادی که در بازار
خرده‌فروشی موجود نیستند.
این مرکز در محل تلاقی طبیعت و فعالیت‌های انسانی مانند جنگل‌ها، محوطه‌های چمن‌زار،
پیاده‌روها و پارکینگ‌ها قرار دارد. منطق معماری ان بر اساس یک فضای سرپناه دایره‌ای شکل که
از همه جهت قابل دسترسی است، غرفه‌های توالت، مکان‌های استراحت و دستشویی‌ها در زیر
سقف چیده شده‌اند تا با محیط مجاور همخوانی داشته باشند و مکانی برای تجربه طبیعت
در کوه‌های تاتسودا ایجاد کند. مکانیسم قاب های سازه ای نیز به نحوی سامان دهی شده
اند تا رابطه بین معماری و طبیعت را عمیق‌تر سازد. با هدف استفاده از چوب بدون ضایعات،
در این پروژه از کُنده های نازک به قطر حدود 100 میلی متر و نوک درختان استفاده شد
که معمولاً قطعات کم استفاده ای هستند که به براده تبدیل می شوند. علاوه بر این،
از ضایعات الوارهای اره شده برای الوار دیوارخا استفاده می شود و علاوه بر این،
سرو سوخته، یک ماده سنتی محلی تولید و به عنوان پوشش خارجی دیوار مورد استفاده
قرار می گیرد.