بیست و یکمین پاویون سرپنتین برای سال 2022 با نام نمازخانه سیاه، طراحی شده توسط هنرمند ساکن شیکاگو، تیستر گیتس، افتتاح شده است و تا اواسط اکتبر 2022 در معرض نمایش عموم قرار دارد، این پروژه با همراهی دفتر معماری آجایا و با حمایت مالی گلدمنْ ساکس اجرا شده. این پروژه در سال 2021 برنامه ریزی شد تا فهم تیستر گیتس از پیوند میان معماری و موسیقی را منعکس کند، طرح به ویژه بر کاوش روی صداها و سرودهای رهبانی تأکید دارد. این پاویون به عنوان یک پلت فرم برای برنامه زنده سرپنتاین در طول تابستان عمل می کند و فضای عمومی ای است برای تامل، ارتباط و شادی.

نمازخانه سیاه قصد دارد فراتر از معماری رود تا فضایی برای تجربیات عاطفی و معنوی مشترک ایجاد کند ان هم توسط موسیقی و هنرهای مقدس. این فرم از گونه‌شناسی ای از معماری الهام می‌گیرد که مفاهیم و آثار هنرمند را در بلندای فعالیت حرفه ای اش پایه‌گذاری کرده است؛ طرح ارجاعی ایست به کوره های آجرپزی استوک ـ آن ـ ترنت در انگلستان، کوره های کندویی مانند در غرب ایالات متحده، سن پیترو و تمپیتوهای رومی و سازه های ساختمانی سنتی آفریقا. تیستر گیتس خلسه ی کلیسای کوچک روتکو در هیوستون تگزاس را نیز حین طراحی این پاویون مد نظر آورده، مجموعه ای از نقاشی های جدیدش را نیز ویژه ی نمازخانه سیاه تولید کرده است.

پاویون مصمم به ایجاد فضایی است که دست و حساسیت های هنرمند را منعکس کند، هفت پانل از ساختار داخلی آویزان شده اند. در این آثر، تیستر گیتس به هنر پدرش به عنوان سقف‌ساز نیز احترام می‌گذارد، ناقوس برنزی قرار گرفته در کنار ورودی، که از کلیسای کاتولیک سنت لورنس باقی مانده است، از حضور رو به کاهش فضاها برای اجتماعات و جمع های معنوی در جوامع شهری صحبت می کند؛ نصب این ناقوس نشان دهنده دعوت به کنار هم قرار گرفتن و تفکر است.

نمازخانه سیاه ایده ی به حداقل رساندن ردپای کربنی و اثرات زیست محیطی را پی گیری کرده است. سازه ی عمدتاً چوبی با استفاده از منابع پایدار ساخته شده است. قابلیت استفاده مجدد از نصب پاویون نیز مورد توجه قرار گرفته است، زیرا سازه ی پاویون کاملاً قابل جداسازی است. پاویون که زندگی خود را در باغ های کنزینگتون آغاز می کند، در آینده در مکانی دیگر به صورت دائمی قرار خواهد گرفت.