بورانو جزیره ای زیبا در بخش شمالی تالاب ونیز است که جمعیتی معادل 2800 نفر ساکن در خود دارد. بورانو از چهارجزیره کوچک که باکانالهای 10 متری آب از هم جداشده اند تشکیل شده است. کانال پونتینلو در غرب، کانال زوئکو در جنوب و کانال ترانوا در شرق قرار گرفته اند. بورانو برای توری هایی که در آن می بافند و برای خانه های رنگین ماهیگیرانش معروف است تا جاییکه لقب بهشت عکاسان را از آن خود ساخته است. دیوارهای درخشان رنگ آمیزی شده نه فقط در کانال های توریستی اصلی بلکه در تمام جزیره گسترش یافته است. رنگ آمیزی خانه ها در اصل از یک سیستم خاص برگرفته از عصر طلایی توسعه جزیره الهام گرفته شده است و اگر کسی مایل باشد خانه خود را رنگ کند باید درخواستی را به دولت تسلیم کند و دولت بر اساس رنگ های محدود و منطقه آن خانه اجازه را صادر می کند. کتاب راهنما می گوید که احتمالا ماهیگیران در ابتدا می خواسته اند که با رنگ آمیزی خانه های خود را از مرداب تمیز دهند، حدسی که به نظر جالب اما نادرست می آید ( مجموعه خانه ها از فاصله دور در آب قابل مشاهده نیست). بورانو قطعا حس یک مکان شاد برای زندگی یا بازدید را به توریست ها می دهد. درهای باز و لباس های شسته شده و آویزان بر روی بند، مردمان شاد و زحمتکش، همه و همه تصویر یک جامعه دوستانه و روابط صمیمانه را قوی تر می کند. آیا تا به حال به تاثیرات رنگ در شهرهایمان پرداخته ایم؟ شهرهایمان چقدر رنگی اند؟