همیشه تلاشم را معطوف غور در معماری و شهرها از چشم اندازی تکنیکی، اجتماعی و انسانی نموده ام. با نگاهی به تاریخ بلند معماری متوجه می شویم هر عصری در قامت سبکی کاملا مخصوص به خود به بیان امده. سبک، بیان تکنلژی ساخت و ساز و حیات اجتماعی عصری خاص است، سیستمی متشکل از کلیت عناصر زیبایی شناسانه ان عصر. با ظهور کارکردگرایی و مدرنیسم، ایده [ئلژی] طراحی عناصر تزیینی را به حاشیه راند، سبک را طرد کرد و زیبایی شناسی و دیگر مسائل مبتلا به روح و جان انسان را به فراموشی سپرد، و تمامی این ها را زیر نام کارکردگرایی محقق ساخت. شیفتگان معماری مدرن به واقع روح و جان را فراموش کردند و به گمان من هنوز از این خواب برنخاسته اند.

اما در جامعه اطلاعاتی امروز، نهایتا توانسته ایم نه تنها به ارزش چیزهای مادی که به ارزش ذاتی ان ها نیز دست یابیم. به گمان من اکنون زمان اغاز بسط یک سبک جدید است، سبکی بازتاب دهنده شرایط جامعه امروز، که پاسخی باشد بر روح و جان انسان امروزی و بر قوام اگاهی از نظام زیبایی شناسی تدقیق شده باشد. ما باید هـَـمِ مان را معطوف گرداوردن تمام سبک هایی کنیم که معماری مدرن به حاشیه راند و این اصلا به معنای هیبردازیسیون ساده ای که بر قرار ان تکه های ارایش یافته ای از گذشته و اینده را در هم می امیزند نخواهد بود، که شرق و غرب و میراث فرهنگی شان به تنهایی برای تزریق بیانی متناسب با وضع موجود کافی اند. من به دنبال یافت سبکی نو، متناسب با مختصات قرن 21 ام می باشم، سبکی فراخور حال و اینده مان و برامده از فهم، پژوهش، بازکشف و اگاهی نوزایی شده و شفافی متناسب با لحظه حال و منزلت و موقعیتش در تاریخ تمدن. ما امده ایم تا به خلق معماری ای با مطلوبیت بیشتر و متناسب با روح و جانمان همت گماریم.

کنزو تانگه را پدر معنوی متابولیست ها خوانده اند، اینجا و اینجا می توانید دو پروژه ای را مشاهده فرمایید که توسط اعضای گروه متابولیست ها طراحی و اجرا شده اند

اتووود در سه گانه ی "جنبش متابولیسم و زایش تکنوتوپیا؛ از اپیستمه تا تعرض یا چگونه تکنولوژی از خود عبور کرد" ـ بخش اول، بخش دوم و بخش سوم ـ گذری داشته بر فهم از شهر، بوم، تکنولوژی، فزهنگ و یوتوپیا نزد متابولیست ها