عکاس استرالیایی تام بلاکفورد به انتظار شب نشسته است تا از ساختمان های متابولیست ها در شب های توکیو عکس برداری کند، ساختمان هایی که مدت ها قبل برای آینده ای بعید ساخته شده اند.

متابولیست ها رویکردی آینده گرایانه نسبت به معماری و مناسبات فرهنگی ژاپن پس از جنگ پیش گرفته اند و با هدایت معمار ژاپنی کنزو تانگه توانستند نتایج درخشان و البته کوتاه مدتی رقم زنند.

کنزو تانگه؛ معمار برند پریتزکر، توانست در دوران رونق اقتصادی و بازسازی اقتصادی دهه 1960، جنبش متابولیسم را در ژاپن بیافریند و جهت دهد، تانگه در سال 2005 از دنیا رفت، اما میراث مادی و فکری اش برای ژاپن معاصر باقی مانده است.

هر کدام از عکس های بلانچفورد با پس زمینه های نئونی و تلخ و غمگینشان ارجاعی است به  فیلم های نوآر، البته کیفیت های فانتزی فیلم های علمیْ تخیلی را تداعی می کند و از این باب فیلم بلیدْ رانر می تواند مثالی مناسب برای شبیه سازی کیفی میان این عکس ها و این فیلم و مضامین مشترکشان باشد.

عدم حضور ادم ها در تصاویر تلاشی است آگاهانه از طرف عکاس برای القای حس ابهام و رمزْآلودگی. عکاس برای تولید و افریدن حسِ متروپلیس های آینده نگرانه ی سایبرپانکی، ساختمان های ساخته شده توسط متابولیست ها را به سبب کیفیت های صنعتی و ظاهر غول آسایشان انتخاب کرده است.

خودش در مورد ساختمان هایی که انتخاب کرده است می گوید:"یک لیست اصلی از ساختمان هایی که فلسفه ی متابولیست ها را بازنمایی می کند انتخاب کردم، ساختمان هایی که ابرسازه های بروتالی اند با شاکله های رشد ارگانیک . . .

در میان انتخاب های بلاچفورد مرکز رسانه ای شسزوکو و شعب سرپرستی تله ویزون فوجی به چشم می خورند که اولی در دهه 50 و دومی در 1996 تکمیل شد و هر دو توسط کنزو تانگه طراحی شده اند.

برج کپسولی ناکاگینِ کیشو کوروکاوا یکی دیگر از انتخاب های بلاکفورد است، مجموعه متشکل از 140 کپسول از پیش ساخته که نورهای ساطع از هر کدام از کپسول در شب ها تنوعی وسیع به منظر پیرامونی می دهد، نکته ی جالب برای عکاس این است که این ابنیه در گذشته طراحی شده اند ولی گویی از آینده ای بعید امده اند و به همین سبب است که غالبا مخاطبان عکس هایش را متوجه این واقعیت می کند که به زمان ساخت این بناها دقت کنند و نه کجایی شان.

عکاسی او از این بناها شش روز زمان برده است، خودش می گوید: "هر ساختمان نیاز به ساعت ها اکتشاف برای یافتن زاویه مطلوب عکاسی دارد، چه از پشت بام، چه از راه پله و چه از طریق آسانسور . . . همه تلاشم این بود که برج کپسولی ناگاکین را از زاویه ای غیرممکن ببینم."