این ترمینال بین یک مهد کودک و یک کالج، در حومه شهر کازار دو کاسه رس در ایالت استره مادور در اسپانیا قرار گرفته است و روزانه پاسخگوی رفت و آمد مستمر کودکان و مسافران است. طراح قصد داشته که راهی به دنیای تصورات و تخیلات کودکانه بگشاید و از دنیای رویاهای کودکانه تاثیر پذیرد. مطالعات اولیه به دنبال دست یابی به شکلی بود که به نقش و کارکرد بدیهی و مسلم شهری اثر پاسخ دهد.
در نتیجه به صفحه ای از بتن موجی شکل سفیدی دست یافت که متاثر از شکل یک صدف بود؛ شکلی که تاثیر منحصر بفردی بر مکان می گذارد و هم زمان خود را با رفت و آمد کودکان و ورود و خروج مسافران به خوبی هماهنگ می کند. مسافران با عبور از زیر سازه ای به درون ترمینال وارد می شوند.
طرح این سازه که متشکل از قوس هایی است، از معماری خانه ها و کوچه های مرکز شهر ایده گرفته است. کوچک ترین پلاک سازه که ورودی ترمینال را تشکیل می دهد، مسافران را هنگام ورود به ترمینال محافظت می کند. دو پلاک دیگر، صفحه ی بالایی و صفحه ی زیرین که هم زمان کف و سقف ترمینال را به وجود می آورند، با پیچیدن به دور هم سعی دارند فضای داخلی را به حداکثر ممکن برسانند. بزرگ ترین صفحه علاوه بر این که فضای توقف اتوبوس ها را پوشش می دهد، خروجی ترمینال نیز در آن جای می گیرد. بخشی از بنا که زیر زمین قرار دارد به بار اختصاص داده شده که حس پویایی و حرکت را در تمام طول مسیر بنا به وجود می آورد.
صفحاتی که از آن ها در ترمینال استفاده شده امکان دگرگونی گیرایی را در ساختار ترمینال به وجود می آورند، به این معنی که مفهوم سازه را مجسمه و بالعکس تبدیل می کنند. شکل صفحه اصلی یک هذلولی است به طول 34 متر و عرض 14 متر که ابعاد نسبتا کوچکی است اما در مقایسه با ساختار کلی ترمینال، یک قوس مرکزی را القا می کند و هماهنگی که باد از آن عبور می کند حالتی آیرودینامیک را به وجود می آورد.
معماری ترمینال که بر اساس پوسته صدف شکل گرفته و از آن تاثیر پذیرفته است، از هندسه محکم و استواری برخوردار است. در عین حال به دلیل استفاده از مصالح یکسان (بتن) و هندسه واحد نه تنها هزینه ساخت را کاهش می دهد که موفق می گردد المان های مختلف معماری، پوشش کف، سقف، فضای داخلی و نما را به وجود آورد و به آن ها شکل دهد.
از بتن به دو شکل برای سازه استفاده شده است؛ یکی بتن سفید برای صفحات بالایی بنا و دیگری بتن خاکستری که پایه و کف را به وجود می آورد.به این ترتیب معماری بخش زیر ترمینال و معماری ایجاد شده به وسیله صفحات فوقانی از هم متمایز می گردند. ساختار بیرونی صفحات که مانند دو شیئ سبک و متمایز از یکدیگر به نظر می رسند، این احساس را در بیننده به وجود می آورد که سیالند و با حرکت جریان باد تکان می خورند.
بخش زیرین باعث برآمدگی کف ترمینال می گردد و به نظر می رسد زمین برجسته شده تا به این طریق علاوه بر پیوستگی طرح با زمینه، محدوده فضای ترمینال نیز مشخص شود. همچنین دیوار منحنی که مسیر و فضای حرکت اتوبوس ها را به وجود می آورد رابطه فضایی با پارکی که در پشت ترمینال قرار گرفته است را قطع نمی کند.
کارفرما: دفتر توسعه شورای منطقه ای
کاربری: ترمینال مسافربری
زیربنا: 1420 متر مربع
تاریخ ساخت: 2003