رابرت ونچوري نيز به جمع 4000 حامي به رسميت شناختن دنيس اسكات براون در پريتكر پرايز 1991 ملحق گشته است و اظهار داشته است : " دنيس اسكات براون الهام بخش و همكار اصلي من بوده است. "

پشتيباني وي، به سرعت با حمايت رم كولهاس دنبال شده، كه اظهار كرده است : " من كاملا از اين اقدام حمايت مي كنم. در واقع، اين يكي از خلاق ترين و سازنده ترين همكاري ها يي ست كه در معماري تا به حال ديده ايم و در عوض تقدير، توسط اين جايزه جدا شده است و بسيار مسرت بخش است اگر اين بي عدالتي ِ شرم آور، جبران گردد. "

از زماني كه براون از پريتزكر پرايز " اداي احترام به مفهوم خلاقيت هاي مشترك " را طلب نمود، هزاران نفر از حاميان وي از جمله معماراني چون زاها حديد، فرشيد موسوي و هاني رشيد، به جنبشي براي حمايت از وي پيوستند. با اين حال، در تمامي بحث ها، سمت ديگري نيز وجود دارد.

در نيويورك تايمز 1991، خواننده اي در يادداشتي به مؤلف مقاله ي " رابرت ونچوري؛ هيچ معماري يك جزيره نيست " در زمينه ي ارزيابي مجدد معيارهاي انتخاب در پريتكر پرايز مي نويسد: " كميته پريتكر پرايز و آقاي گلدبرگر، هر دو به صورت ضمني از دنيس اسكات براون ياد كرده اند و اين از قلم افتادگي و اشاره ي كوتاه بيش از آن كه اطمينان بخش باشد، دلسرد كننده است. كارهاي اين خانم، همچون يك پاورقي از آثار ونچوري نمايش داده شده و يك همكاري 30 ساله را نابود نموده است. با ترويج اين گونه خط خوردگي ها و جا ماندن نام ها، كميته پريتزكر و تايمز، يك سنت ديرينه در نقد معماري را جاودانه ساختند : افسانه اي عاشقانه از يك مرد معمارْ قهرمان ."

در پاسخ به اين نظر، پل گلدبرگر مي نويسد :‌" من اين سخنان را ناپسند و پوچ مي بينم. تصميم اعطاي جايزه پريتزكر به ونچوري به صورت انفرادي، ارزش همكاري هاي پربار و طولاني دنيس اسكات براون را به يك پاورقي، تنزل نخواهد داد. اسكات براون مدير و نظريه پرداز اصلي در پروژه هاي برنامه ريزي و طراحي شهري ِ شركت مشترك اين زوج مي باشد و نقش اساسي وي در برنامه ريزي هاي قرن بيستم به عنوان يك چاره انديش و متفكر، هم در نوشته هاي من و هم در منابع ديگر، به خوبي حفظ گشته اند."

" اما گرچه، وي بسيار در اين زمينه همكاري نموده است، به اين معنا نخواهد بود كه در تمامي پروژه هاي ونچوري، همكاري كرده است. پريتزكر پرايز ، پروژه هاي معماري ونچوري را مورد ارزيابي قرار داده است كه بيشتر آن ها به صورت انفرادي ارائه گشته اند و بيشتر تحت تاثير ايده هاي بيان شده در كتاب اول ونچوري با عنوان " پيچيدگي و تضاد در معماري " بوده است. "

اتووود پيشتر در اين خبر به سخنراني جنجال برانگيز اسكات براون و در خبري ديگر به پاسخ اوليه پريتزكر پرايز به وي پرداخته است.