پس از بازگشت آی وی وی به چین (آی وی وی از سال 1983 تا 1993 در آمریکا زندگی می کرد) او پژوهش در مورد سنت های فرهنگی و هنری کشور مادری خود را آغاز کرد – فعالیتی که از زمان انقلاب فرهنگی ممنوع شده بود؛ جمع آوری و مطالعه بر عتیقه های مختلف چینی. او به دنبال یکپارچه سازی اشیا و قطعات مرسوم, در عمل خلاق خود به عنوان ابزاری پرداختی به صادرات ارزش های فرهنگی و دانش تاریخی در زمینه ی فرهنگی چین بود .

در چین, هر خانواده به شکل معمول حداقل یک چارپایه در مبلمان خانه ی خود دارد, که در طول زمان به واسطه ی هر نسلی طیف وسیعی از کاربردهایش به حاشیه رانده شد و از دست رفته اند.هر یک از این کرسی ها ساختاری سه پایه ای و چوبی دارند, که به شکل یکسانی ساخته شده و در تمام بخش های جامعه برای قرن ها به کار رفته است. با این حال پس از گذار از انقلاب فرهنگی تولید اشیا ساده کاهش یافت و آهن و پلاستیک به مصالحی رایج در سازه ی مبلمان تبدیل شدند.

در دوسالانه ی ونیز 2013 در اثر " بنگ" آی وی وی 886 چارپایه ی سه پایه ای چوبی را به کار گرفته که توسط صنعتگران سنتی که تخصص آنها یافتن چیزهای کمیاب است ساخته شدند, در این نمایش یک سازه ی گسترده ی ریزوماتیک که بیانگر حجم فزاینده ای از ارگانیسم ها در کلانشهرهای دنیای ما هستند, اینستال شده است. چارپایه ی منفرد به مثابه استعاره ای برای افراد و ارتباطش در یک سیستم فراگیر و مفرط در جهان پست مدرنی که سریع تر آنکه بتواند این عتیقه ها را حفظ کند در حال توسعه است, می تواند تفسیر شود.

فریبا شفیعی در مقاله آی وِی وِی؛ پاپ آرت و ماهیت زدایی شی دلالت گر از رهگذر جامعه ی مصرفی سعی کرده نگره آی وِی وِی به مفاهیم پس زمینه اثر هنری را نفسیر کند