شاید پس از لوکوربوزیه و لویی کان که تلاششان تزریق روحیه زیبایی شناسانه در سازه اثر است، پیتر آیزنمن را بتوان یکی از معمارانی دانست که در اثارش ـ اثار غالبا تجربی اش ـ سعی کرده گره گاه را در وضعیت حجمی تعریف کند، یعنی ان درک ساختاری را به حجم منتقل نماید.
طرح پیشنهادی برای ساختمان ادارای مجتمع نرم افزار بنگلور یکی از این پروژه هاست، بجای احجام ساختمانی کوچکی که خود را مهر و موم می کنند، پیتر آیزنمن بر مفهوم اتصال موکد می گردد؛ عناصر احجام ساختمانی با یکدیگر جفت می شوند و با انکه به لحاظ پرداخت معمارانه شبیه به هم عمل می کنند، ساختار در وجه کاربردی اش از طریق تشکیل بدیل های حجمی به تنوع در ارایش رایز حجم های حجم کلی منتهی می گردد.
اتووود با انتشار دو نوشتار از پیتر آیزنمن، دو گفت و گو با وی و همچنین شش مقاله در مورد او، معماری و ایده ئلژی طراحی اش سعی کرده است به فراخور وجوه متفاوت و متعدد این معمار مجادله برانگیز را بررسی نماید.
نوشتارْ درس گفتارِ "معماری پس از یازدهم سپتامبرـ عبور از فاجعه" به قلم پیتر آیزنمن، نگاه وی به زبان معماری در مواجه با بحران را تدقیق می کند، نوشتار مهم "پساکارکردگرایی" از پیتر آیزنمن، با مقدمه ک . مایکل هیز و یادداشت اختصاصی ایشان برای برگردان فارسی مقاله نیز نوع نگاه پیتر آیزنمن به مدرنیته در معماری را می کاود.
گفت و گوی ایمان انصاری با پیتر آیزنمن که اول بار در فصلنامه معماری همشهری منتشر شد و پس از ان هم بر اتووود منتشر گردید و هم بر آرکیتکچرال ری وی یو؛ به وجوه بی نهایت نظری معماری پیتر آیزنمن می پردازد و به طور حتم برای معمار ایرانی بی نهایت راه گشا خواهد بود، نیلوفر ده بزرگی نیز مصاحبه ای ساده و راحت با پیتر آیزنمن را به فارسی برگردانده و در ستون هنر گفت و گو به چاپ رسانده است.
محمد کیانی منش در مقاله "از زبان تا خانه" بر چهار اثر مسکونی آیزنمن متمرکز گردیده است، نیلوفر ده بزرگی در ستون تکه های سادهاتووود شرحی مختصر و ساده از معماری پیتر آیزنمن ارائه داده است.
محمدرضا دهقانی در مقاله "پیتر آیزنمن و معماری فلسفی"، وجوه فلسفی مواجه پیتر آیزنمن با معماری و متفکرینی که بر او تاثیر گذاشته اند را مد نظر اورده.
مهدی معیت در مقاله "آیزنمن و سیالیت فرمال" به بررسی تمایزات معماری امریکایی آیزنمن و معـــماری اروپایی رم کولهاس پرداخته است.
ایمان رئیسی در مقاله "چرا معماران پی اچ دی می گیرند؟" پیتر آیزنمن را در قامت یکی از مهم ترین معماران نیمه دوم قرن بیستم ارزیابی می کند و با نگاهی انتقادی جایگاه وی در معماری امروز را می کاود.
دایان سوجیچ در مقاله "پیتر آیزنمن؛ ابژه بی وقفه شهرت" که با برگردانی از فریبا شفیعی منتشر شده است، نگاهی برنده و انتقادی نسبت به وجوه شخصیتی پیتر آیزنمن مطرح می کند و به موازات مروری کلی نیز بر معماری او جاری می کند.