معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
ادوارد سعید؛ از بیْ در کجاییْ تا فلسطین به مثابه یک غایت، بازتدقیق مرزهای تحلیل مکان
اتووود سرویس خبر:   گروه ترجمه و تحقيقات اتووود
1392/05/03
مـنـــــــبـع : صدایی متمایز، خارج از جریان حاکم، گفت و گوی طارق علی با ادوارد سعید، برگردان اکبر افسری
تعداد بازدید : 3568

ادوارد سعید یاری دیرین و رفیقی قدیمی بود. ما برای نخستین بار در 1972 در نیویورک در یک گردهمایی با یکدیگر ملاقات کردیم. حتی در آن زمان پرتلاطم، خصوصیتی که او را از همه ما متمایز می ساخت ظرافت ذوق او در پوشیدن لباس بود: همه چیز به دقت انتخاب شده بود، از سر تا پا. تقریباً دشوار است که بتوان او را جور یگری در نظر مجسم کرد. در کنفرانسی که در بیروت به افتخارش برپا شده بود (1997)، ادوارد اصرار کرد که به اتفاق الیاس خوری و او به شنا رویم. وقتی مایو به پا ظاهر شد، به او گفتم چرا حوله اش با آن مایو نمی خواند، سر به هوا جواب داد: خواهی نشوی رسوا ... اما همان شب هنگامی که بخشی از متن عربی کتاب خاطرات خود خارج از مکان را می خواند، پوشش او بی نقص بود. و این تا انتهای زندگی اش، در سراسر جنگ طولانی اش با سرطان خون، ادامه داشت.

در یازده سال آخر زندگی اش، این انسان چنان با بیماری اش خو کرده بود ـ بستری شدن منظم در بیمارستان، علاقه به آزمایش تازه ترین داروها، سر باز زدن از پذیرش شکست ـ که فکر می کرد نابودنشدنی است. سال پیش، کاملاً بر حسب تصادف، پزشک سعید را در نیویورک ملاقات کردم. در پاسخ به سؤالات من گفت هیچ توجیه پزشکی برای زنده ماندن ادوارد وجود ندارد. این روحیه تزلزل ناپذیر او به عنوان یک رزمنده، اراده معطوف به زندگی بود که او را برای سالهایی چنین طولانی زنده نگاه داشت. سعید به همه جا سفر می کرد. همیشه از فلسطین سخن می گفت، اما در عین حال از ظرفیت اتحاد سه فرهنگ نیز، که تأکید می کرد مشترکات بسیاری با هم دارند، یاد می کرد. هیولا، امعا و احشای او را می جوید، اما آنها که برای دیدنش می آمدند چیزی مشاهده نمی کردند، و ما هم که می دانستیم ترجیح می دادیم فراموش کنیم وقتی سرطان لعنتی دست آخر او را از ما گرفت، ضربه بسیار شدید بود.

مقابله او با اربابان قدرت فرهنگی و سیاسی غرب و صدرنشینان جهان عرب، مهمترین ویژگی زیست نامه سعید است. جنگ 6 روزه 1967 زندگی سعید را تغییر داد ـ پیش از آن واقعه او اصلاً درگیر مسائل سیاسی نبود. پدرش هم فلسطینی مسیحی بود که در 1911، در 16 سالگی، برای پرهیز از افتادن در دام نظام وظیفه اجباری عثمانی ها جهت جنگیدن در بلغارستان، به آمریکا مهاجرت کرده بود. او تبعه آمریکا شد و در عوض، در جنگ جهانی اول در ارتش آمریکا در فرانسه خدمت کرد. پس از آن به بیت المقدس برگشت، جایی که در 1935 ادوارد به دنیا آمد. سعید هرگز ادعا نکرد که یک فلسطینی پناهنده ضربه خورده از ستم و فلاکت است، چیزی که برخی بی اعتبار کنندگانش بعدها دعا کردند.

خانواده به قاهره رفت، جایی که پدرش، ودیع سعید، یک کسب و کار موفق لوازم التحریر فروشی راه انداخت و ادوارد را به یک مدرسه انگلیسی زبان نخبگان فرستاد. سالهای نوجوانی، سالهای تنهایی بود، تحت سلطه پدری ویکتوریایی، که در چشم او پسرش به انضباط و مراقبتی دایمی نیاز داشت؛ ساعتهای فراغت از مدرسه نیز بدون دوست سپری می شد. رمان ها جایگزین دوستان شدند. دفو، اسکات، کیپلینگ، دیکنز، مان. به افتخار شاهزاده ولز بود که ادوارد نامیده شد، اما به رغم سلطنت طلبی پدرش، به جای آن که برای تحصیل به انگلستان فرستاده شود، در 1951 به آمریکا راهی اش کردند. سعید بعدها درباره نفرتش از مدرسه های شبانه رویزی "پیرایشگرانه و ریاکارانه" نیوانگلند [در آمریکا] نوشت: "خرد کننده و گیج کننده." تا آن زمان او فکر می کرد که دقیقاً می داند که کیست، با "نقایص اخلاقی و جسمانی" و همه معایب دیگرش. اما در ایالات متحد می بایست خود را در قالب چیزی که نظام می خواست بازسازی کند.

نقطه عطف 1967

با این همه، سعید در محیط جامعه و دانشگاههای شرق آمریکا شکوفا شد، ابتدا در پرینستن و سپس در هاروارد، جایی که ، همان طور که بعدها می گفت، این امتیاز را داشت که بتواند در سنت ادبیات تطبیقی زبانشناسی تاریخی آلمانی تحصیل کند. سعید تدریس در دانشگاه کلمبیا را در 1963 غاز کردغ اولین کتاب او، درباره کنراد سه سال بعد منتشر شد. هنگامی که در 1994 در نیویورک در گفت و گوی شبکه چهار تلویزیون BBC در این باره از او سؤال کردم، سالهای آغازین کارش را در این دانشگاه بین سالهای 63 و 67، به عنوان "سالهای دوریان گری" توصیف کرد:

طارق: بنابراین یکی از چهره های شما استاد ادبیات تطبیقی بود که کار خودش را می کرد، درس می داد، و با تریلینگ و دیگران کار می کرد؛ اما در همان حال در درون شما آدم دیگری هم در حال شکل گرفتن بود ـ که شما آنها را از هم جدا می داشتید؟

سعید: بله، آن دو را می بایست از هم جدا نگه می داشتم. جایی برای آن دیگری وجود نداشت. من پیوند خود را با مصر به نحوی مرثر جدی می گرفتم. فلسطین هنوز وجود نداشت، بخشی از خانواه من در مصر و بخشی در لبنان زندگی می کردند. من در هر دو کشور بیگانه بودم. علاقه و کار و بار خانوادگی هم نداشتم زیرا این جا بودم. در واقع تا سال 1967 در مورد خودم ذکر و فکری نداشتم، جز آن که آدمی هستم دنبال کار خود. در این راه تنها با چند مسئله کلنجار می رفتم. این حقیقت ذهنم را آزار می داد که قهرمانان فرهنگی ام ـ ادموند ویلسن، آیزایا برلین، رینهولد نیبور ـ جملگی صهیونیست های مرتجعی بودند. نه فقط هوادار اسرائیل بودند، بلکه مهمل¬ترین حرف ها را هم درباره عرب ها می زدند. اما آنچه می توانستم بکنم این بود که این مطالب را به خاطر داشته باشم. از لحاظ سیاسی جایگاهی نبود که به سوی آن بروم. در نیویورک بودم که جنگ 6 روزه در گرفت؛ و کاملاً برایم خرد کننده بود. در آن لحظه، جهانی که می شناختم پایان یافت. سال ها در ایالات متحد بودم اما این نخستین بار بود که شروع کردم با سایر عرب ها تماس بگیرم. تا 1970، کاملاً غرق در سیاست و نهضت مقاومت فلسطین شده بودم!

اثر 1975 او، ـ سرآغازها ـ گونه ای درگیری حماسی با دشواریهای ناشی از این "نقطه عزیمت" بود که با دیدگاه های ویرباخ، ویکو، فروید، و خواندن متفاوت رمان های مدرنیست ها ترکیب یافته بودـ و از همه بالاتر، شرق شناسی، محصول چنین بزنگاهی محسوب می شد. شرق شناسی در 1987، در زمانی که سعید عضو شورای ملی فلسطین بود، منتشر شد. شرق شناسی ترکیبی از بحث جدلی و پرشور یک فعال سیاسی توأم با خشم یک منتقد فرهنگی است. مانند همه آثار جدلی بزرگ، از تعادل پرهیز دارد. زمانی به او گفتم که در نظر بسیاری از مردم جنوب آسیا، مشکل شرق شناسان اولیه بریتانیایی ایدئولوژی امپریالیستی آنها نیست، برعکس، تا حد زیادی از نظر سیاسی منزه به حساب می آیند؛ به علت ترجمه متون سانسکریت احترامی زیاده برای خود پدید آورده اند. سعید خندید و تأکید کرد که شرق شناسی اساساً کوششی بود در جهت بی اعتبار کردن مفروضات بنیادگرایانه غرب نسبت به اعراب خاورمیانه. گفتمان "شرق" ـ اسفا که نفوذ فوکو محسوس بود ـ که از دو قرن پیش در فرانسه و بریتانیا پس از فتح مصر توسط ناپلئون شکل گرفت، به عنوان ابزاری هم برای تسلط و هم برای تقویت هویت فرهنگی اروپا در برابر جهان عرب در نظر امده است. او، به این دلیل، آگاهانه بر عجیب و غریب جلوه دادن، مبتذل سازی، و تحریف خاورمیانه و فرهنگ آن تأکید کرده بود تا نشان دهد که مفروضات امپریالیستی را به عنوان یک حقیقت جهانی تصویر کردن یک دروغ است، چه این امر بر مبنای دیدگاهی ابزاری و یک جانبه برای کمک به سلطه غرب پایه ریزی شده است.

شرق شناسی پیامهای دانشگاهی قارچ گونه ای داشت. در حالی که سعید بی تردید از موفقیت کتاب سرفراز و خرسند بود، از چگونگی سوء استفاده از کتاب هم کاملاً آگاهی داشت و اغلب از مسئولیت اولادان ناخلف اسفبارش برائت می جست: چگونه کسی به خود اجازه می دهد مرا متهم به زدن افترایی چون "مرد سفید پوست مرده است" کند؟ در حالی که همه کس می داند که من عاشق کنراد هستم. سپس به سرغ فهرستی از منتقدان مدرنیست می رود و هر یک از آنها را به نوبت به خاطر تأکید بر هویت و دشمنی با روایت خود مورد حمله قرار می دهد. یک بار به او گفتم: "ردیه ای بر همه اینها بنویس" پاسخ او این بود: "چرا تو نمی نویسی؟" آنچه ضبط کردیم معتدل تر بود

 طارق: چنگ 1967 تو را رادیکالیزه کرد، تو را به طرف سخنگو شدن فلسطینیان راند؟

سعید: در درجه اول، عرب، بعد فلسطینی.

طارق: و شرق شناسی تو از چنین تعهد تازه ای سرچشمه گرفت.

سعید: شروع کردم به صورتی روشمند به مطالعه آنچه درباره خاورمیانه نوشته شده بود. آن نوشته ها با تجربیات من انطباق نداشت. از اوایل دهه هفتاد، شروع به تشخیص این نکته کرم که تحریف ها و بد معرفی کردن ها جنبه سیستماتیک داشته و جزئی از نظام بزرگ اندیشه غرب، از کل کارکرد غرب نسبت به جهان عرب است. این حس در من تقویت شد که مطالعه ادبیات اساساً کاری تاریخی است و تنها یک امر زیباشناختی نیست. من همچنان به نقش زیبایی شناسی معتقدم؛ اما "قلمرو دبیات" به خاطر خود آن یک اشتباه است. یک بررسی جدی تاریخی باید با این واقعیت شروع شود که فرهنگ، متأسفانه، در سیاستی پیچیده شده است. توجه من معطوف به بزرگان ادبیات غرب بود ـ آنها را می خواندم، نه به عنوان شاهکارهایی که باید بزرگشان داشت، بلکه به منزله آثاری که آنها را باید در ژرفای تاریخی شان درک کرد. اما در عین حال فکر می کنم که نمی توانی بدون دوست داشتن این کتاب ها، بدون آنکه خاطرنشان را بخواهی، چنین کنی.

فرهنگ و امپریالیسم، منتشر شده در 1995، مباحث اصلی شرق شناسی را به توصیف الگوهای عمومی تر روابط میان غرب مادر شهر و سرزمین های ماورای بحار آن، فراتر از اروپا و خاورمیانه، گسترش داد. این کتاب که در دوره سیاسی متفاوتی نوشته شده بود برخی حملات نیشدار را متوجه خود کرد. در ضمیمه ادبی تایمز جر و بحث مشهوری با ارنست گلنر در گرفت ـ که فکر می کرد سعید می بایست حداقل نوعی سپاسگزاری به خاطر نقش امپریالیسم به عنوان یک نقاله مدرنیته و تجدد ابراز کند. بعدها که گلنر خواست کج دار و مریز راه آشتی پیش گیرد، سعید بخشندگی نشان نداد؛ برای مؤثر بودن، تنفر باید بی غل و غش باشد، سعید این جا هم مانند جاهای دیگر به همان اندازه که به دست آورده بود از دست داد.

اما در آن زمان بحث درباره فرهنگ در سایه وقایع فلسطین قرار گرفته بود. وقتی از او پرسیدم آیا 1971 برای او هیچ معنایی دارد، بدون هیچ تردید گفت: "بله، اعلامیه بالفور." نوشته های سعید درباره فلسطین کاملاً رنگ و بوی متفاوتی از هر آنچه او نوشته است دارد، در سادگی آنها شوری کتاب مقدس گونه نهفته است. فلسطین، غایت او بود. در پایان فرآیند صلع، سرزنش قربانی ها و تعداد یگری از کتاب هایش، در ستون هایش در الاهرام و مقالات او در آن روزنامه و لندن ریویو آو بوکس، آن شعله ای که در 1967 برافروخته شد پیوسته فروزان تر شد. او یک نسل را یاری کرد تا تاریخ واقعی فلسطین را درک کند و موضع ها به عنوان گزارشگر واقعی مردمش و سرزمین اشغال شده آنهاست که در سراسر هان برایش احترام و ستایش به ارمغان آورد. فلسطینیان قربانیان غیرمستقیم یهودی کشی اروپایی در جهنگ جهانی دوم شده اند؛ اما ظاهراً کمتر سیاستمداری در غرب به این امر توجه دارد. سعید به وجدان جمعی آنها زخمی زد، و آنها بدین خاطر او را دوست نمی داشتند.

ضد اسلو

دو دوست نزدیک ادوارد سعید که اغلب اندرزهایشان را مدنظر داشت ـ ابراهیم ابو لقود و اقبال احمد ـ در فاصله سه سال در 1999 و 2001 درگذشتند. برای سعید مرگ آنها از دست رفتنی بزرگ بود اما فقدان آنها او را در یورش ادبی اش به دشمن مصمم تر ساخت. با آن که چهارده سال عضو مستقل "شورای ملی فلسطین" بود و کمک کرد تا نطق عرفات در مجمع عمومی سازمان ملل در 1984 ویرایش و بازنویسی شود، به صورتی فزاینده از نبود دیدگاهی راهبردی که ویژگی بیشتر رهبران فلسطینی بود انتقاد می کرد، دست دادن رابین و عرفات را در کاخ سفید یک "نمایش مبتذل" نامید و در نوشته ای از توافق اسلو ـ که پس از جنگ 1991 خلیج فارس توسط آمریکا و اسرائیل بر فلسطین مغلوب تحمیل شده بودـ به عنوان "ابزار تسلیم" و "ورسای فلسطین" نام برد؛ حاصل آن توافق، به ازای رشته ای از چشم پوشی های تاریخی، چیزی نبود بجز یک بانتونستان. در عین حال، اسرائیل دلیلی ندارد که تا آن زمانی که واشنگتن با اسلحه و پول تأمین اش می کند، از سرزمین های تصرف شده اش دست بکشد. قائم مقام عرفات، نبیل شعث، صدای مرتجع ترین منتقدان شرق شناسی را بازتاب داد: "او [سعید] می بایست به نقد ادبی اش بچسبد. بالاخره، او نباید بحث درباره شکسپیر را کسر شأن خود بداند."

تاریخ، تحلیل سعید را تأیید کرد. در یکی از ویران کنده ترین حملات سعید به عرفات، که در سال 2001 در صفحات الاهرام چاپ شد، پیمان اسلو صرفاً به عنوان تأییدی تازه بر اشغال که فقط 18 درصد زمین های اشغال شده در 1967 را به دولت فاسد و ویشی وار عرفات واگذار می کند، دولتی که مأموریتش اساساً کنترل و مالیات گیری از مردمش به نمایندگی از جانب اسرائیل است، محکوم کرد:

مردم فلسطین شایستگی وضع بهتری را دارند. ما به روشنی می گوییم که با عرفات و دار و دسته اش در قدرت، امیدی وجود ندارد... آنچه فلسطینی ها بدان نیازمندند رهبرانی اند که به واقع از میان مردم و برای مردم باشند، کسانی که عملاً در عرصه کارزار مقاومت کنند. نه بوروکرات های چاق و چله ای که سیگار برگ بکشند، حواسشان به کسب و کارشان باشد و نو کردن پاسپورت های ویژه شان، کسانی که همه رد پاهای شرافت و اعتبارشان پاک شده است ... ما به یک رهبری یکپارچه و همدل که ظرفیت اندیشیدن، برنامه ریزی و تصمیم گیری داشته باشد نیازمندیم، نه دار و دسته ای که زمانی که اسرائیل بدون ترس از مجازات مردم آنها را به خاک و خون می کشد در برابر پاپ و جورج بوش زانو بزنند ... مبارزه جهت رهایی از اشغال اسرائیل بستگی به لیاقتی دارد که هم اکنون هر فلسطینی در مقاومت خود بروز می دهد.

آیا حماس می تواند یک جایگزینی جدی را تدارک ببیند؟

سعید به من گفت: "این یک جریان اعتراض جدی علیه اشغال است": به عقیده من، ایده های آنان درباره یک حکومت اسلامی هنوز کامل نیست و عده ای از کسانی را که در فلسطین زندگی می کنند قانع نمی کند. این ها این وجه از برنامه ای آنان را جدی تلقی نمی کند. وقتی از آنها، هم در ساحل غربی و هم در جاهای دیگر، سؤال می کنید که سیاست های اقتصادی شما چیست؟ نظر شما در مورد نیروگاه های برق یا خانه سازی کدامست؟ آنها جواب می دهند: «"بله، درباره اینها در حال فکر کردنیم." هیچ برنامه ریزی اجتماعی که بتوان بر آن برچسب اسلامی زد مشاهده نمی شود. من آنها را جماعتی می بینم که اسلام در نظر آنها اعتراض علیه بن بست حاضر است، علیه میانمایگی و ورشکستگی حزب حاکم. دولت فلسطینی اکنون سرخورده و فاقد اعتبار است ـ مانند حاکمان مصری و سعودی؛ دولت های دست آموز آمریکا.

ورای خواسته مکرر اسرائیل که مقامات فلسطینی می بایست حماس و جهاد اسلامی را سرکوب کنند، سعید به صرافت متوجه این "امید" اسرائیلی هاست که "چیزی شبیه جنگ داخلی در فلسطین به راه افتد"، بارقه امیدی در چشم ارتش اسرائیل. با این همه سعید، در ماه های آخر عمرش، همچنان می توانست از رد کردن سرسختانه سخن رئیس ستاد ارتش اسرائی از سوی فلسطینیان، که این مردم را "شکست خورده" نامیده بود، شاد باشد و نشانه هایی از سیاست هایی خلاق تر در گروه "ابتکار سیاسی ملی" به رهبری مصطفی برغوتی مشاهده کند: "در این گروه این دیدگاه وجود ندارد که کشوری موقتی در 40 درصد اراضی فلسطینی به صورت مصنوعی ساخته شود، پناهندگان و آوارگان به حال خود رها شوند، و بیت المقدس در دست اسرائیل باقی بماند، بلکه سرزمینی آزاد شده از اشغال نظامی می خواهند که، در موارد ممکن، با اقدام جمعی عرب ها و یهودی ها برپا شود."

با مرگش، ملت فلسطین رساترین صدای خود را در نیمکره شمالی، دنیایی که کم و بیش رنج مستمر فلسطینیان را نادیده می گیرد، از دست داد. برای مقامات اسرائیلی، آنها انسان های درجه دوم هستند؛ در نظر مقامات آمریکایی، جماعتی تروریست؛ برای رژیم های پولکی عرب، دردسر دائمی. در آخرین نوشته ای سعید، جنگ عراق و مدافعان بسیار آن تقبیح شده اند. او برای آزادی و رهایی از خشونت و دروغ سخن می گفت. می دانست که اشغال دو سرزمین فلسطین و عراق، صلح را در منطقه دوردست تر می کند. صدای او جانشین ناپذیر است. اما میراثش بر جای خواهد ماند. زندگی هایی بسیار پیش روی اوست.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
پوریا فرخی ( 1392/05/21 ) :
امیدوارم که بتونم از مرز بگذرم,امیدوارم دریا همون قدر آبی باشه که توی رویاهای من بود

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

ادوارد سعید و شرق به مثابه دیگریِ خیالیِ اروپای سفید
هنر گفت و گو ـ فرهنگ امروز با مترجم کتاب دانش خطرناک؛ شرق‌شناسی و مصائب آن
بومیانِ آمریکایی فلسطین؛ اسرائیل، سیاست زمین خالی و تبعید درونْ سرزمینی فلسطینی ها؛ معماریِ آپارتاید
ادوارد سعید، زیبایی زمستانی تبعید و رابطه مضطرب انسان و مکان
خاورمیانه، معماری و معضل فروپاشیِ فیزیکی هویت و آینده های محتوم
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group