مالک این بنا، استاد فلسفه و یک نویسنده ی معروف در حوزه ی طبیعت است. او برای ایجاد یک خلوتگاه برای خودش و دوستانش طرح این استودیو را پیشنهاد داد. اولین خواسته اش سقفی بود که به او امکان شنیدن صدای بارش باران را می داد.

سایت استودیو نویسندگی یک قطعه زمین کوچک در طول رود ماریس است و حدود بیست دقیقه با خانه ی مالک در شهر فاصله دارد. این استودیو در سربالایی تالاب های ساحلی واقع شده که بخشی از یک پروژه ی بازگردانی عملکرد هیدرولوژیکی و اکولوژیکی به حوزه ی آبخیز رود ماریس است.

استودیو نویسندگی طراحی شده است تا پیچیدگی اکولوژیکی سایت را برای بازدیدکنندگان آشکار کند و در این راه موفق است: یک تونل کوچک در زیر استودیو خزندگان و دوزیستان کمیاب را از طریق پنجره طبقه همکف نمایان می کند. کشیدگی پله ی جلو که برای جذب پرندگان و گوزن هاست، باعث دو برابر شدن مخزن جمع آوری آب می شود. هنگام ظهر سایه ی این حیوانات از طریق آب به روی سقف داخلی می افتد. پنجره های غرب و شمال زیستگاه پرنده های مختلف، نوک درختان ردیف شده و قسمتی از آسمان نوار مانند بالای تپه را قاب می کنند. پوشش سقف صدای بارش باران را تقویت می کند و مخزن جمع آوری آب، باران باریده را اندازه گیری می کند.

دو هدف اصلی اساس جزئیات دقیق طراحی است:
1. اینکه استودیو امکان ساخته شدن بدون مسیر دسترسی و بدون الکتریسیته  را در سایت داشته باشد بدون اینکه حفاری زیادی انجام شود و
2. اینکه ساختمان توانایی برچیده شدن و بازیافت را در پایان عمر مفیدش داشته باشد.

اینکه استودیو در سه مرحله ی ساخت و ساز متفاوت و جدا از هم طراحی شد امکان ساختن بیشتر ساختمان و سر هم کردن آن در سایت را داد. مرحله ی اول ساخت و ساز، جاگذاری پایه ها در سایت بود که برای انتقال وزن ساختمان به زمین و دور کردن آب از قاب فولادی اجرا شد. مرحله ی دوم، قاب فولادی بود که به صورت یک قطعه و توسط لودر روی پایه ها قرار گرفت.

مهره های فولاد ضد زنگ تخته های شیار دار سرو را به قاب متصل گردند و آخرین لایه محصور سرو و شیشه روی شیار ها شناور شدند. هیچ اتصال برگشت ناپذیری در ساختمان این استودیو وجود ندارد. محفظه ی چوبی می تواند قطعه به قطعه تعویض و بازیافت شود. قاب فولادی همانطور که نصب شد می تواند برچیده شود و همچنین می توان دوباره از آن استفاده و یا آن را بازیافت کرد.