بعد از خانه ی چتر هنگ کنگ و برج گیزا توکیو, خیابان پنجم سه گانه ی فروشگاه های آرمانی را کامل کرد, که توسط دوریانا و ماسیمیلیانو فوکساس برای طراحان مشهور طراحی شد. این بنا در مرکز نیویورک در یکی از خیابان های شناخته شده واقع شده, پروژه اولین سه طبقه ی است, که مابین دو ساختمان خیابان پنجم و پنجاه و ششم جانمایی شده است. علاوه بر زیرزمین, اتاق شو بر روی چهار سطح متفاوت توسعه یافته و این یک فضای منفرد تصور شده است.

بدون برتری های واضح, یک فضای آواز به نقطه ی قوت تولید شده توسط پلکان گردباد مانند متصل می شود. قلب پروژه پلکانی می باشد, که به طبقه ها متصل است. سازه ی آن از فولادی که در جلو پنجره ی رادیاتور ماشین بکار می رود, ساخته شده است. و با مصالح پلاستیکی که مؤکد بر نگاه مجسمه سازی می باشد, پوشش یافته است. این عنصری کاملاً مستقل است, که می تواند با دشواری به یک فیگور هندسی ساده همسان باشد, که از یک گردباد با پویایی بسیار بالایی ناشی شده و در اطراف این سطوح متفاوت از جهان آرمانی دریافت می شود.

حرکت این نواره ها که پلکان را شکل می دهند, در طبقه های مختلف کشیده شده, و امکان شناخت هندسه و ایستایی را می دهد. این حرکت مشابه به چرخش سطح عمودی می رسد , و یک بخش از پویایی را به آن منتقل می کند. طرح کلی هر طبقه بر انحنای همیشه متفاوت که سایه ی سبکی دیوار رنگی را تقویت کرده, بسط می یابد. هیچ عنصری وجود ندارد که پویایی داخلی و حتی نمای خارجی را بر هم زند. حتی اگر در گره ی راست گوشه ی صلب منهتن تنظیم شود .

این دیوار علاوه بر طرح  فضای داخلی همچنین یک احترام ویژه به شهر نیویورک است. و ضرورتی اجتناب ناپذیر  با مدرنیته و پویایی این شهر می باشد. سیالیت فضای داخلی توسط رشته دیوار ممتد ارائه شده است. که با پنل های چوبی دیده می شود. در هر نقطه پیچش پلکان مهمان نوازی را به اتاق لباس ها و سالن وی آی پی می آورد. بخش دیگر در خدمت کارکنان, صندوق و قسمت محصولات ویژه مانند شیرینی آرمانی است. اهمیت ویژه توسط روشنایی مشخص شده, شخصیت پردازی می شود و بر انحناهای دیوارها و فضاها تأکید می کند. و عملکرد متفاوت طرح کلی را برجسته می نماید.

هر عنصر طراحی داخلی از غرفه داران در اتاق ها در آویزان کردن لباسها, از میزها تا صندلی های راحتی, که مفهوم حرکت تولید شده توسط پلکان را دنبال می کند,  به بخشی از همان گردباد تبدیل می شود. همچنین وضع و مسیری که بر این دلالت دارد. در اینجا یک تناقض بین درخشش رنگ دیوارها و مبلمان ها وجود دارد. و نوار سنگ مرمر و سقف کاذب. این همچنین یک تناقض بین سادگی آشکار فضای داخلی و کافه و رستوران که به اطلاع از ورودی آسانسور. این برنز تا شده و خم می شود. که می پوشاند آنها را. بدست می آورد و بازتاب می کند که از اتمسفر جدید می آید.

داخل رستوران با یک پرده ی کهربایی فیلتر شده است. در اینجا یک نمایش پر طمطراق از خیابن پنجم و در انتهای سنترال پارک می بینیم. رنگها و مصالح استفاده ی همسان از بقیه ی اتاقها را بکار گرفته است. اما پیشنهادها جدید و متفاوت است. این فضا تفریحی می باشد. خط نور بر روی زمین به ورودی رستوران منتهی می شود, و بر جسمانیت خم دیوار تأکید می کند. یک پرده ی مجازی, پاساژ را به عنوان یک تئاتر فعال می کند. دوریانا و ماسیمیلیانو فوکساس بیان می کنند: که این بنا ترکیب کرده خیابان آرمانی/ خیابان پنجم را ترکیب کرده, و یک جایگاه بسیار مهم در تاریخ معماری نگاه می دارد, زیرا نمایش یکی از نمونه های اولیه سبک بین المللی است. زمانی که به چنین رویداد فرهنگی می پردازد.

 در گام اول به ذهن خطور می کند, که فضای خارجی کاملاً نیویورکی است. در حالی که فضای داخلی باید هویت خودش را داشته باشد. بازتابی از استعداد و ارزش های زیباشناسانه که معرف سبک جورجیو آرمانی است. این پلکان بزرگ نقطه ی کانونی است, یک شاخصه ی هیجان انگیز مجسمه وار که به تمام سطوح متفاوت متصل می شود, و با جهان آرمانی محدوده به محدوده تطبیق می یابد. و هم در طرح و هم در بافت, خیابان آرمانی/خیابان پنجم نوآوری شده, این اولین مفهوم از فروشگاه است, که در آن تمام محصولات آرمانی در یک فضای منفرد ارائه می شود. جایی که طراحی مشابه در سرتاسر فضا اتخاذ شده است: رنگ های ملایم و اشکال مهار شده که بر ارزش محصول تأکید می کند.