اولین کتاب از این مجموعه چهار جلدی در سال 1994 توسط انتشارات MIT به طبع رسید. برنارد چومی در این کتاب دغدغه معمارانه خود را برای معرفی این موضوع شهرها و ساخت آنها گسترش می دهد. در جلد دوم مجموعه این پروژه از طریق گزینش های جدید از پروژه های اخیر معماری او، ادامه یافت. این کتاب مستندات جامع از ترسیمات پروژه ی برنده شده ی پارک دو لا ویلت، و همچنین ترسیماتی که سابقا منتشر نشده بود، را شامل شد؛ پروژه ای برای گسترش موزه هنر مدرن، دو مدرسه معماری، یک سالن کنسرت و نمایشگاه، یک مرکز دانشجویی، یک ایستگاه راه آهن، یک فروشگاه بزرگ و دیگر پروژه های شهری. او پیشنهاد می دهد که معماری می تواند رویدادهای هر روزه زندگی را بواسطه فرم ها و گونه های جدید سازمان دهی، سرعت ببخشد. استفاده از حالت های مختلف ثبت بازه از مدل های خشک و خشن تا ایماژهای تصنعیِ پرداخته شده بوسیله رایانه؛ او پیچیدگی فرآیند معماری و بافتِ غنیِ رویدادهایی که واقعیت شهری امروز را تعریف می کنند، آشکار می کند.
در رویدادهای شهر 3، چومی سه وجه پیچیده و البته پربارِ کانسپت (concept)، زمینه(context) و محتوی(content) معمارانه را بررسی می کند. معماری بدون یک کانسپت وجود ندارد، یک ایده برجسته که حس ارتباط و هویت را به بنا می بخشد. اما همچنین بدون زمینه- چه تاریخی، چه جغرافیایی و چه فرهنگی- و محتوی- چیزی که درون آن اتفاق می افتد- نیز معماری وجود ندارد. کانسپت، زمینه و محتوی ممکن است با یکدیگر هم آوا و یا به طور تعمدی نا موزون باشند. در مقابل جنبش زمینه گرای(contextualist) دهه های 80 و 90، که معماری را آمیخته با پیرامون آن می دیدند، چومی می گوید که ساختمان ها امکان دارد یا ندارد که با زمینه های خود تطابق داشته باشند- اما تصمیمی در این مورد اتخاذ می شود بایستی همیشه استراتژیک باشد. بواسطه مستند سازی های پروژه های اخیر- شامل موزه جدید آکروپولیس در آتن، یک مرکز ورزشی آکادمیک در سینسیناتی، موزه هایی درسائوپائولو، نیویورک و آنتورپ، چند سالن کنسرت در فرانسه، و پروژه شهری قابل تامل در بیژینگ- چومی روش های گوناگونی که در آن می توان کانسپت، زمینه و محتوی را با یکدیگر مرتبط سازد را مورد آزمون قرار می دهد.
برای مثال در موزه جدید آکروپلیس، چومی بر اثر متقابل کانسپت- موزه ای ساده و صریح با وضوح بناهای گذشته یونانی- با زمینه-موقعیت آن در مرکز آکروپلیس، تقریبا در 300 متری پارتنون- و محتوای آن، که حفریات باستان شناسی در سایت، درون بافت موجود را شامل می شده است، می نگرد. بواسطه مثال های اغوا کننده، چومی نشان می دهد که ارتباط بین کانسپت، زمینه و محتوی ممکن است گونه ای از بی تفاوتی، عمل متقابل و یا تضاد و ضدیت باشد. مهمتر از همه، او نشان می دهد که فعالیت معماری در مورد ساخت فرم ها نسبت به تحقیق و تحقق کانسپت ها کمتر است.
رویدادهای شهر چهار، آخرین جلد از این مجموعه برنارد چومی است، که پروژه های تئوری و ساخته شده اخیر او در زمینه ی نظریه ی در حال تکامل او بر معماری، شهرسازی و طراحی را مستند می کند. این کتاب نیز مستقیما مقصود جلد پیشین را ادامه می دهد و تقابل محتوی، کانسپت و زمینه معماری را بررسی می کند. این جلد اما قدمی فراتر می نهد؛ و نگاه می اندازد بر مجموعه ای از پروژه هایی که برنامه و یا زمینه آن برای تولید یک استراتژی کانسپتچوال ناقص است، و از این رو نیازمند رویکرد متفاوتی هستند.
چومی گفته است:" در طول سالیان گذشته، یک واژه وجود داشته که من تقریبا از آن استفاده نکرده ام، بجز در مواردی که می خواستم به آن حمله کنم:«فرم»." چومی در این کتاب "کانسپت- فرم" را معرفی می کند؛ کانسپتی که فرم را تولید می کند، یا فرمی که کانسپت را تولید می کند، بنابراین یکی دیگری را تقویت می کند. ممکن است این کانسپت، کانسپتی وابسته به برنامه ای تکنولوژیک یا مدنی باشد. از طرفی فرم ممکن است منفرد یا چندگانه، با قاعده یا بی قاعده باشد. کانسپت- فرم ها در نقش دستگاه های سازماندهی، یا عامل مشترکی برای ابعاد چندگانه برنامه ها و تکامل آنها در طول زمان ظاهر می شوند و این نکات را در پروژه های برجسته این کتاب از نظر می گذراند.
کتاب مذکور نکات برجسته شامل پلان های جامع برای دو فضای کار رسانه محور و کمپ های فرهنگی در سنگاپور و ابوظبی، یک پلان جامع عظیم برای مرکزی تجاری با پیش بینیِ چهل هزار ساکن در جمهوری دومینیکن؛ پروژه نوآورانه برج مسکونی آبی در شهر نیویورک، چندین موزه و مراکز فرهنگی در فرانسه، ابوظبی، دوبی، و کره جنوبی، پل عابر پیاده در فرانسه، یک قطعه مبلمان "چند برنامه ای"و... را در بر دارد، و رایج ترین و آینده نگر ترین طرح های یکی از تجربیات پیشرو در معماری جهان را نمایش می دهد.