" معماری مدرن : نمایشگاه بین المللی " عنوان نمایشگاهی است که در سال 1932 در موزه هنر مدرن در شهر نیویورک برگزار شد و فیلیپ جانسون و هنری راسل هیچکاک برگزار کنندگان این نمایشگاه بودند . این نمایشگاه ظهور سبکِ معماری را معرفی می کرد که با ویژگی هایی همچون هندسه ساده و نبود تزئینات مشخص می شد و به نام " سبک بین الملل " شناخته می شد . فیلیپ جانسون این چنین توضیح می دهد که " شاید اولین سبکِ اساسا اصیل و به شکلی وسیع تعمیم یافته بعد از گوتیک " است . این نمایشگاه، همراه با فهرست بندی شرکت کنندگان، اصولی را برای تصمیم های معماری مدرن ارائه کرد .
در سال 1930، آلفرد بار، رئیس وقت اِم اُ اِم اِی، موزه اولین نمایشگاه معماری را راه اندازی کرد و این چنین ادعا می کند که " موزه هنر مدرن این فعالیت بین المللی را به دقت در معماری دنبال می کرد . اگر چه این موزه تاکنون تنها آثار نقاشی و مجسمه سازی را نمایش داده است، از همان آغاز کارش، نیاز به برگزاری نمایشگاهی وسیع در زمینه معماری مدرن را احساس کرده بود " . برای دستیاری این نمایشگاه، بار از هنری راسل هیچکاک، تاریخدان و فیلیپ جانسون، معمار، درخواست همکاری کرد که هر کدام دو سال به دنبال تحقیق و جمع آوری مطالب در اروپا بودند . این نمایشگاه در 10 فوریه 1932 در ساختمان هِچسِکِر، اِم اُ اِم اِی بازگشایی شد و 33 هزار نفر در دوره شش هفته ای برگزاریش از آن دیدن کردند .
درمیان عکس ها، ترسیم ها و خصوصا ماکت های ساخته شده است که این حمایت بی نقص نمایشگاه، ویژگی های سبک جدید را به نمایش می گذارد ، ویژگی هایی که در اروپا از سال 1922 پدیدار شدند . بخش اصلی این نمایشگاه، با نام "معماران مدرن "، پروژه های چهار رهبر اصلی معماری مدرن : لُکُربُزیه، والتر گروپیوس، میس وَن دروهه و جی . جی .پی . اود را ارائه می کند . همچنین این نمایشگاه شامل دو بخش دیگر هم می شود : بخش " مسکونی " نیاز برای محیطی خانوادگی و بخش " وسعت معماری مدرن " آثار سی و هفت معمار از پانزده کشور مختلف دنیا را معرفی می کند .
این نمایشگاه همان سه اصل عمده ای را مطرح می کند که از یافته های این "سبک " جدید است : تاکید بیشتر بر حجم به جای جرم، نظم و یکنواختی اِلمان ها و پرهیز از به کارگیری تزئینات . این اصول از طریق اِلمان های معماری همچون پنجره های نواری شکل، بام های تخت، دیوارهای جدا کننده، پارتیشن های غیر ساز ای و نیز کاربرد ساده رنگ و هندسه به کار برده شدند . با تاکید و دسته بندی این جنبه های تکرار شده طراحی است که نمایشگاه این" سبک " جدید در معماری را پایه گذاری کرد .
همچون بسیاری از دست اندر کارانی که برای ساخت نمایشگاهی منسجم تلاش می کنند، جانسون و هیچکاک هم شکلی از جنبه های اصلی معماری معاصر را نادیده گرفتند که در ادامه معیارهای محکم زیبایی شناسی شان قرار نمی گرفت . به عنوان مثال، به خاطر یکنواختی و دسته بندی آثار معماری، جانسون و هیچکاک، ازکارهای بسیار مهمی متعلق به معماری اکسپرسیونیست و ارگانیک در سال های 1920 و 1930 ، چشم پوشی کردند که فرم های بیو مورفیک آن ها تاثیر بسیار جدی بر معماری مدرن داشت .
این نمایشگاه در ادامه، با فهرستی اضافه، در غالب وسیله ای آموزشی هم مورد استفاده قرار گرفت . در کتابی با عنوان " سبک بین الملل : معماری از 1922 " منتشر شد و نه تنها نقشی تعیین کننده، در دادن اعتباری ابدی به این رویداد داشت بلکه سعی کرد به جای مستند سازی چند باره اش، تنها، محتوایش را کامل تر کند . کتاب، اِلمان های ترکیب شده و زیبایی شناسانه این سبک جدید را دسته بندی کرد که هم سند تاریخی مهم و هم کتابی راهنما برای معماری مدرن محسوب می شود .
اگرچه این رویداد به معماران شرکت کننده، اعتباری جهانی عطا کرد، آن ها را هم برای آیندگان یکی و متحد نشان داد و این ایده ای بود که همه طرفدارش نبودند . و در ادامه با قرار دادن طراحانی در دسته معماران درجه دوم به آن ها بی احترامی کرد و فرانک لوید رایت هم به همین دلیل از نمایشگاه تنها 2 ماه قبل از بازگشایی اش کناره گیری کرد . او تصمیم خود را در تلگرافی به فیلیپ جانسون در ژانویه 1932 اعلام کرد .
" معماری مدرن : نمایشگاه بین المللی " تبلور یک جنبش قاطع معمارانه بود . بیشتر شبیه نمایشگاه " معماری دیکانستراکتیویسم " در سال 1988 در اِم اُ اِم اِی بود که آن را هم فیلیپ جانسون برگزار کرد و برای اولین بار سبک " بین الملل " به شکل بازشناختی رسمی و جدی درآمد .