مخروبه ها صرفا در کار بازنمایی خاطره ها و ردشان در فضا نیستند، بلکه در کار تمام چیزهای پیدا و پنهان اند، چیزهایی که فراموش شده اند و به تدریج روی در زوال می کشند و می میرند، چیزهایی که همزمان با ناپدید شدنشان به ذهنیت و اگاهی ما نیز شکل می دهند. متفکر المانی والتر بنیامین تفکرات و تجربیات انسان را در قامت مخروبه ها تدقیق می کند؛ رانه ای منفی از تفکر که چشم اندازی نوایین از زیستی نو فراروی مان می اورد، مخروبه صرفا سوگْ نشستی بر فرایند پیشرفت نیستند، ان ها تفاسیری از فضایل زمان و مقدورات فضایند برامده از دیالکتیک میان تکه های به جای مانده از تاریخ و خاطره.